ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺑﯿﺰﺍﺭﯼ

ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺑﯿﺰﺍﺭﯼ
ﺗﻮ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺩﻟﺨﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﯼ
ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﯾﮏ ﻗﺼﻪ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻭ ﻫﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭ
ﺗﮑﺮﺍﺭ ِ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻭ ﺗﮑﺮﺍﺭِ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ
ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ،ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺁﺯﺭﺩﻥ
ﺷﺐ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ ،ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ . . .
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﻡ
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯼ !
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﯾﺎﯾﻢ
ﮐﺎﺑﻮﺱ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﺁﺭﯼ !
ﮔﺎﻫﯽ ﺳﮑﻮﺗﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺩ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺍﺕ ﻣﺸﺘﯽ ﻏﺰﻝ ﺩﺍﺭﯼ
ﺍﯾﻦ ﺑﻐﺾ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ِ ﺗﻮ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ
ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ . . . ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﯼ