هر سال زمستان که میشود،من به این فکر میکنم که کاش موهایم

هر سال زمستان که میشود،من به این فکر میکنم که کاش موهایم همیشه کوتاه بود ...
نمیدانم رازش در ‌چیست اما
بلند شدن موهایم،ارتباط مستقیمی با میزان حماقتم دارد!
انگار که در چرخه ای گیر افتادم و هر سال دوباره و دوباره رسم بر شکستنم است....
هر سال باز از نو دلم میخواهد گلوی این حس لعنتی را بگیرم و آنقدر فشار دهم تا برای همیشه دهانش را ببندد.
کاش فقط کسی بود تا مرا در آغوش بگیرد و زیر گوشم نجوا کند
احمق من،نگران نباش!این نفس آخریست که میکشی!
دیگر زمستانی نخواهی دید که خود را به گرمایی بودن بزنی دهانت را رو به این سرمای منجمد کننده ببندی!
بگوید؛احمق من،خودت که میدانی موهایت را نباید بلند کنی!بگوید که بلند کردن مو برای دختر های تابستانیست،نه تو که دختر پائیزی و عاشق زمستان!
بگوید که از این پس زمستانی نخواهم دید و همانقدر عاشقانه سرم را زیر آب کند و جان دادنم را تماشا!
تا بلاخره یک نفس راحت بکشم.

(نغمه)