سوپاپ و مولکل عشق

سوپاپ و مولکل عشق

●آزمایش با دستگاه MRI
●  دانشمندان در طی تحقیقاتی آزمایشی با دستگاه mri  یک بار عکس معشوق خود و یک بار عکس غریبه را به فرد عاشق نشان دادند
●عکسهای مغزی آنها را در این دو حالت مقایسه کردند ●دو ناحیه در مغز که مسئول احساس عشق هستند
●بالا رفتن میزان دوپامین (Dopamin)
●و نورآدرنالین (Noradrenalin )
●و پایین آمدن هورمون سروتونین در مغز است
●انرژی جوشان، تحریکات خوشحالی کننده ،عرق کردن زیاد ،طپش قلب نتیجه ترشح این سوپ هورمونی است.

البته هورمون های استروئیدی نظیر
استروژن ( estrogen )
و تستوسترون ( testosterone )
در میل جنسی نقشی حیاتی ایفا می کنند و بدون آنها شاید هرگز وارد قلمرو پرخطر عشق واقعی نمی شدیم. ■اما مشهورترین ماده شیمیایی مربوط به عشق همان فنیل اتیل آمین ( phenylethylamine ) یا PEA است، نوعی آمین که در مغز تولید می شود. 
یک آمفتامین طبیعی،میتواند موجب تحریکات مشابهی شود.
این همان ماده ای است که احساساتی همچون پرواز کردن در آسمان و بر فراز جهان بودن ناشی از کشش به سوی معشوق را در شما پدید می آورد
همان که انرژی لازم برای بیدار ماندن تا صبح و مکالمه های تلفنی را تامین می کند. 
هیجانات سرگیجه آور، ضربان تند قلب و نفس زدن های بریده بریده و همه اینها متاسفانه نشانه های مصرف بیش از حد فنیل آتیل آمین در بدن هست
●عشق مانند اعتیاد

مراحل عشق
آنچه در باره عشق می دانیم هنوز عمدتا خارج از کنترل ماست.
برای مثال شیفتگی ظاهرا نخستین مرحله عاشق شدن است،
کششی اجتناب ناپذیر به سوی معشوق. این جذبه موجب ترشح انفجاری آدرنالین می شود.
دوپامین ( که ما را برافروخته می سازد و باعث میشود در نتیجه گرمای محبت احساس خوبی داشته باشیم ) و نور اپی نفرین ( که موجب تولید ادرنالین می شود )، کاری می کند که جهان به کام ما باشد، چشم هایمان آکنده از برق عشق شود و قلبمان تندتر بتپد.
پس از آن تمام هستی ما وابسته به دیدار یار است، همان که در حضورش تمام این واکنش ها در بدن ما به راه می افتد و هرچه اعتیاد ما به این مواد شیمیایی قوی تر می شود، کشش ما بسوی او نیز شدیدتر می شود. در این مرحله مرتکب اشتباهات احمقانه بسیار می شویم. داستان های عشقی پر از این اشتباهات است.


افراد عاشق، سرتونین کمتری دارند
این مقدار اندک سرتونین همان چیزی است که در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری – عملی دیده می شود و به همین دلیل عاشق در باره معشوق خویش این همه وسواس فکری دارد.


دوپامین به نوبه خود تولید اکسی توسین را تحریک میکند که « ماده شیمیایی آغوش » نامیده می شود. دانشمندان اکنون بر این باورند که هر دوجنس هنگام آغوش و نوازش این هورمون پرورشی را ترشح می کنند و میزان آن در زمان ارگاسم ( اوج لذت جنسی ) به اوج می رسد.

اکسی توسین نیاز به در آغوش گرفتن را در عشاق بوجود می آورد و سبب می شود که تماس نزدیک با جفت افزایش یابد.
اکسی توسین « در ارتباط با توانیی حفظ روابط سالم بین اشخاص و مرز بندی های روان شناختی سالم با افراد دیگر است. » در هنگام ارگاسم ترشح می شود، و یک پیوند عاطفی ایجاد می کند.

●به همین دلیل است که جدا شدن این قدر کار دشواری است.
●ترک اکسی توسین وقتی که شما را به فرد نامناسبی قلاب کرده باشد، میتواند حتی از ترک هروئین هم دشوارتر باشد.
●نحوه انتقال سرتونین از پیامبرنده های عصبی به سلول هدف در محل سیناپس ( در افراد عاشق با ترشح دوپامین این مسیر دچار اختلال می شود تا فرد عاشق، عیوب معشوقش را نبیند ! )

طلاق
●نرخ طلاق در سالهای چهارم ازدواج به اوج خود می رسد. در این زمان شالوده هایی شیمیایی عشق شورانگیز فرو می ریزد.
ناگهان ایرداهای همسرتان را می بینید.
تعجب میکنید که چرا عوض شده است.
در واقع همسر شما احتمالا به هیچ وجه تغییر نکرده است؛
موضوع فقط این است که اکنون می توانید اورا بی پرده ببینید نه از پشت شیشه رنگی هورمون ها.
در این مرحله رابطه یا آنقدر قوی است که ادامه یابد یا به همین جا ختم می شود.
برای مثال اندورفین ها هنوز می توانند به فرد احساس خوشبختی و امنیت بدهند.
●وازوپروسین نیز به کمکتان می آید و همچنان در ایجاد وابستگی نقش بازی می کند.
●غم ناشی از مرگ همسر نیز کار اندورفین هاست که در شخص اشتیاق با هم بودن به وجود می آورند

توصیه
با توجه به کوتاه بودن مدت ترشح هورمون عشق ، اگر به صمیمیت لازم نرسیم متوجه عشق فروکش شده می شویم و حتی ممکن است از عاشقی خود پشیمان شده و ناراحت باشیم. بنابراین از اول انتخاب درست انجام دهید، شخصی را انتخاب کنید که برایتان در دراز مدت جالب باشد، به نوع خاص خودش. به طرف همسر خود بروید، با او صحبت کنید و به حرفهایش گوش دهید، از او سوال کنید، سعی کنید جذاب باقی بمانید و احتیاجات خود را بیان کنید.