اینم یه درد دل عمیق

اینم یه درد دل عمیق
از یه جامعه ای که سختی هاشون تو طول چند سال کمتر دیده شده
کمتر کسی پیدا شده تا درک کنه
که یه پزشک دقیقا چیکار میکنه در زندگیش
شاید گفتن این حرف خیلی اغراق آمیز به نظر بیاد ولی
یه پزشک علنا تو دوره دانشجوییش تو دوره اینترنی و تو دوره رزیدنتیش به طور علنی مثل بقیه زندگی نمیکنه
نمیتونه خیلی راحت از حجم زیاد چیزایی که باید بدونه بگذره و هر وقت دلش خواست پا بذاره رو دلش و با یه رفیق بره کافی شاپ و قهوه بخوره
نه اینکه این کار رو نکنه نه
ولی هر وقت دلش خواست نیست
خیلی کم پیش میاد که بتونه
و خیلی چیزای دیگه
حتی گاهی انقد تو اتاق مشغول خواندن میشه که فقط برای غذا خوردن میتونه هم کلام خانواده ش بشه
اینا رو نگفتم که بگم فقط پزشکا سختی میکشن و یا هر چیز دیگه ای
به هر حال تمام این تلاش ها به نحوی برای خودشونه
و خودشون این رو انتخاب کردن
که سخت تلاش کنن بلکه پزشک حاذقی بشن و به جایی برسن
اینا رو گفتم که بگم
یه کم با انصاف تر باشیم
تا یه دانشجویی پزشکی دیدیم بدونیم اون حقشه که پزشک شه اون زحمتشو کشیده اون حتی از خانواده ش گذشته
با حسادت رتبه ش رو نپرسیم
نگیم قیافه ش رو
نگیم این جایگاه حقش نیست
شما چه میدونید واسه رسیدن به یه رتبه 3 رقمی چه تلاشی شده
اونم رتبه ی نزدیک تر به 100
اینا رو گفتم که بگم وقتی از مطب پزشک در میاید سریع ماشین حساب دستتون نگیرید درآمدشو تخمین بزنید
ببینم مگه شغل های پر درآمد کمن؟
چرا در آمد اونا رو تخمین نمیزنید؟
اینا رو گفتم که بگم
وقتی یه اینترن خسته و کوفته دیدید که حال نداشت به جوک مسخره ای که براش تعریف کردید نخندید سریع پشتش نگید خودشو میگیره
به این فکر کنید که امشب ممکنه چندمین شبی باشه که نخوابیده
به این فکر کنید که اون بیماری که داره روش کار میکنه و تمام وقت و جونش رو میذاره براش
شاید خدایی نکرده یکی از عزیزان خودتون باشه
من فقط میخوام بگم که بیاین یه کم با انصاف تر برخورد کنیم
نه تنها درباره پزشکا
بلکه درباره ی همه آدمای کره زمین
به خدا قسم اینطوری زندگی قشنگ تره
والسلام