ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﮕﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ

ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﮕﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﮑﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺁﺷﯿﺎﻧﻢ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﻭ
ﺧﺴﺘﻪ
ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺟﺪﺍ ﺯ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻼﯼ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﻣﻦ
ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﮕﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﮑﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺍﺯ ﺣﺮﯾﻢ ﺩﻟﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻧﮓ ﻫﻮﺱ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ
ﺁﻩ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ
ﻭﻩ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﻀﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻝ ﻣﺮﺍ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺯ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺧﯿﺰﺩ ﻭ ﺑﺲ ﺁﻩ
ﻧﺎﻟﻪ ﺧﯿﺰﺩ ﻭ ﺑﺲ
ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺩﺍﺑﺎﺩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺁﻩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ
ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺩﺍﺑﺎﺩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﺁﻩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ
ﺍﻣﯿﺪﻡ ﺭﺍ ﻣﮕﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﮑﻦ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺁﺷﯿﺎﻧﻢ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﻭ
ﺧﺴﺘﻪ
ﻣﺎﻧﺪﻡ ﺟﺪﺍ ﺯ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻼﯼ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﺎﻝ ﻣﻦ
ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﺍﺯ ﺣﺮﯾﻢ ﺩﻟﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻧﮓ ﻫﻮﺱ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ
ﺁﻩ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻗﻔﺲ
ﻭﻩ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﻀﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻝ ﻣﺮﺍ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺯ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺧﯿﺰﺩ ﻭ ﺑﺲ ﺁﻩ
ﻧﺎﻟﻪ ﺧﯿﺰﺩ ﻭ ﺑﺲ
ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺩﺍﺑﺎﺩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎﻥ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﺁﻩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﺁﻩ
ﻭﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪﺍﺩ