نهج البلاغة : الخطبة 111

نهج البلاغة : الخطبة 111
امام علی علیه السلام ـ در نکوهش دنیا ـ
هیچ انسانی در دنیا به شادی ای نرسید ، مگر این که در پی آن ، دنیا به او اشک [ و اندوه ] داد، و از خوشی های دنیا به نوایی نرسید ، مگر این که دنیا از سختی هایش به او چشانید، و در آن ، بارانی از آسایشْ او را تر نکرد ، مگر این که ابر رنج بر او فرو بارید. این ، رسم دنیاست که هر گاه صبحگاهان یاور انسان شود ، شامگاهان به دشمنْ بدل می گردد، و اگر بخشی از آن گوارا و شیرین باشد ، بخش دیگرش تلخ و ناگوار است . هیچ کس از خوشی های آن به مرادی نمی رسد ، مگر آن که دنیا با مصیبت های خود ، او را به ستوه می آورد، و [ هیچ کس ] روز را با آسودگی خیال ، به شب نمی رساند ، مگر آن که شب را بر بال های ترس به روز می رساند.