سلام تو این دو روز فکر نمیکردم که انقدر عذاب بکشم که واقع

سلام تو این دو روز فکر نمیکردم که انقدر عذاب بکشم که واقعا من رفتم از ویسگون
واقعا همه دوست های که داشتم ولشون کردم
من نمیدونم واقعا بازاومدنم یا رفتنم درست بود یانه .. ولی اینو فهمیدم تو این دو روز بعداز خداحافظی فهمیدم تو این دنیا واقعی. هیچ کسو ندارم
همین الانم که دارم این پست رو میزارم وسط یک عده آدم که به اصطلاح فامیل و هم خون نشستم ولی چه حس مزخرفیه تنها بودن وسطشون و احساس این که هیچ کس تو نمیخواهدد
فهمیدم دنیا مجازی وادماش حداقل و حداقل
دوست های وفادارتر و مهربان تر و خوب تر و بی ریاتر از دنیا واقعی داره انگار فضای مجازی
و ادماش اون ادم های نیستند که تو دنیا واقعی شاید ما ازششون خیلی ضربه خوردیم باشن
انگار ادم های فضای مجازی پشت نقاب اینترنت خیلی خوبن خیلی پاکن
خدایا شکرت که لاقل تو دنیا مجازی تنها نسیتم اگرچه شاید تعدادشون یادوست هام تو فضای مجازی کمه ولی خدایا شکرت که باز شما هارو دارم
من امدم ولی این دفعه خیلی تجربه بیشتری دارم
من امدم ولی واقعا ترسم از اون روزی. که واقعا دیگه نه تنهای تو دنیا واقعی برام مهم باشه و نه تنهای تو مجازی ترسم از اون روزیه که جوری برم که با مرگم همه چیو تموم کنم
پست طنز بازم میزارم. ولی دلم همیشه غمگینه میدونم درد من براتون و فهمیدنش براتون مهم نباشه ولی خواست دورغی نگفته باشم و نقاب نداشته باشم و بی ریا باشم

^_^