گفتم :در گروه خودتان چه کاره ای ؟

گفتم :در گروه خودتان چه کاره ای ؟
گفت :دروازه بان دلم؟
گفتم :این هم شد کار ؟چرا به خط حمله نمی روی؟
گفت:فکرم از دروازه مطمئن نیست . دلم یک دروازه است . اگر کنترل نکنم ,می بینی که پی در پی گل می خورم .
گفتم : مثلا چه گلی ؟
گفت :گل گناه ,گل هوس ,گل غرور ,گل دوستی های حساب نشده ,گل غلفت از آینده وآخرت!
گفتم :چطور است جمع شویم وبا ((تیم ابلیس))مسابقه بدهیم؟
گفت :به شرط اینکه خود م دروازه بان باشم ,چون می دانم که از چه زاویه ای ((توپ گناه ))را به طرف ((دروازه ی دل))شوت می کنند.
گفتم :قبول ,ولی از کجا این تجربه را کسب کرده ای ؟
گفت :زیاد دیده ام که حمله ابلیس از زاویه ((غفلت))است و ((غرور)).
وقتی چراغ ((یاد))خاموش می شود ,غرور به دشمن ما ((گرا))می دهد ,آنگاه گناه ,دروازه ی دل را می گشاید .
شیطان ,حریف قدری است ,نمی شود آن را دست کم گرفت.
گفتم : اگر آدم نتواند دفاع خوبی داشته باشد ,مها جم خوبی هم نمی شود.
گفتم :دیگر کدام زاویه را باید مراقب بود؟
گفت:زاویه دل را. نشینده ای که شاعر گوید:
خواهی نخوریم زتیم ابلیس شکست
باید به دفاع از دل و دیده نشست
چون شوت شود به سوی دل توپ گناه
دروازه ی دل به روی آن باید بست
گفتم :دروازه بانی هم عجب لذتی دارد!
گفت : به شرط آنکه گل نخوری و حمله شیطان را د فع کنی . به همین جهت ,((جهاد با نفس ))بالا ترین مبارزه هاست .