بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
مقاله ی هفتم
در چند مقاله ی سابق، مختصری در آیات #تقوا و اهمیت آن ورود کردیم. در ادامه آیات شریفه ی دیگری را مورد گفت و شنود قرار می دهیم. در این جلسه "لعل" های قرآن را از جهت ارتباط با تقوا مورد بحث قرار می دهیم؛ و اگر فرصت بشود "لعل" ها جهت "ترحمون" و "لعل" ها در جهت "تفحلون" و ارتباط اینها با موضوع تقوا.
اگر بخواهیم بیشتر جهت تقویت انگیزه و عمل صحبت کنیم و زیاد وارد ظرائف لغتی و ادبیاتی نشویم، می توان گفت "لعل" به زبان ساده یعنی " امید است" ؛ مثلا استادی به شاگردش می گوید آن خلاصه ها و نمونه سوالاتی که دادم را خوب مطالعه کنید، امیدوارم و امید است نمرات خوبی بگیرید. بحث "لعلکم تتقون" و "یتقون" های قرآن کریم هم به این معناست. یعنی ای اهل ایمان این کارها را انجام دهید امید است که اهل تقوا شوید. امید است که وارد جرگه متقین شوید. خوب اینها کدامند؟ با بررسی قرآن متوجه می شویم اینها در 12 آیه هستند که یک مورد عینا تکرار شده
در آیه اول می فرماید: "یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون"َ / بقره 21
در این آیه عبادت خداوند متعال، زمینه و بستر مطمئنی برای رسیدن به تقوا عنوان شده است. خوب ممکن است بعضی بگویند این که واضح است! خیر برای همه و برای همه ادوار واضح نیست. بطور مثال امروزه در دوره غربت عبادات هستیم. حتی در بین مذهبی ها یک روشن فکری غلطی یا بهتر است بگوئیم یک روشنفکرزدگی غلطی باب شده که ما می خواهیم اهل تفکر باشیم یا عبادت خدمت به خلق است و ازین حرفهای سست که در محل خودش گفته نمی شود. الغرض در عصر مهجوریت عبادات هستیم و کمتر کسی را طاقت عبادات طولانی است؛ و خدا می داند چقدر ازین باب متضرر هستیم و چقدر این درجات ضرر در مراحل بعد خودش را بیشتر نشان میدهد. لذا از آقای بهجت داریم که فرموده اند در عصر ما ایوان طلای نجف لبالب بود از افرادی که هر شب در قنوت نماز شب شان ابوحمزه و افتتاح را ایستاده و از حفظ می خواندند. کجا رفتند آن اهل صبر بر عبادات؟ لذا صبر بر عبادات یک عطیه مهم الهی است که در معرض تهمت ها و برچسبهای اهل دنیا و نفسانیت ما ضعفای در ایمان است. داریم که خیلی از مراجع عاشورا را همه روزه با صد لعن و سلام و تمام شرایط انجام میدادند. مرحوم امام جزءهای متعددی از قران کریم را همه روزه ادامه میدادند. فلان مرجع می فرمود مستحب است انسان روزی هزار مرتبه قدر بخواند و امثالهم. لذا همین بزرگان در مراتب بعد گاهی کم می آورند حالا چه برسد به ماها و احوال خراب عبادی ما. لذا یکی از مراجع عظام که کوه تقوا بود، نزد یکی از عرفای بزرگ شیعه می رود و کم کم دستورات معنوی اولیه بعد تقوا را می گیرد. مدتی می گذرد می بیند عجب نمی شود! نه وقت او اجازه می دهد نه بدن و جان او تحمل این مرتبه از عبادات را دارد؛ و رها می کند. چرا که اذکار قبل تقوا غالبا لسانی بود و الان علاوه بر آن اذکار موسع قلبی هم در برنامه وارد شده. لذا مرحوم بهجت ظاهرا از آقای شربیانی نقل می کند که در عالم رویا یا مکاشفه از او پرسیدند مقام شما چگونه است؟ فرموده بودند ریاست نگذاشت به فلانی برسم و او از من بالاتر است. الغرض تمرین صبر عبادات و خلو البال خیلی در مراتب معنوی بالای تقوا مدخلیت دارد. پس خدا را عبادت کنید و همین عبادت زمینه مهمی برای اهل تقوا شدن شماست.
در آیه دوم می فرماید : "وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُواْ مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون"َ / بقره 63
که در اعراف 171 عینا تکرار می شود. می فرماید : آنچه را از آیات الهی و دستورات شرعی و معجزات و ... به شما داده ایم، را با قوت و اطمینان و اعتقاد محکم بگیرید. در آن تردید نکنید و آنچه را در آن است به یاد داشته باشید. لذا از آقای بهجت داریم که اشتغال به فقه خودش تقویت اعتقادات است. یعنی وقتی در فروعات و جزئیات بعضا غیر مستند، تابع و تسلیم روایات اهل بیت و سخنان پیامبر و آیات شریفه باشیم، بالطبع و طبیعتا در اصول اعتقادات و امور مهمه که دهها مستند عقلی محکم دارد تقویت می شویم. مانند ریشه های کوچکی که آب و املاح را به آن ساقه های بزرگ می رساند. الغرض اشتغال و انس با آیات و روایات فی نفسه بستری برای رعایت تقواست. زمینه ساز ورود به تقواست. در عین حالی که آنچه را داریم، در پستی و بلندی زندگی، در رفت و آمد افراد مذهبی یا دشمنان مذهبی، در جلسات مخالفین و معارضین را نباید شل بگیریم و سست بگیریم و اجازه ندهیم که بله می توان مختصری از شعائر و ارزش ها کوتاه آمد. اگر کمبودی و کاستی ای دیدیم و مواجه شدیم، مبادا کم بیاوریم و خدایی نکرده
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
مقاله ی هفتم
در چند مقاله ی سابق، مختصری در آیات #تقوا و اهمیت آن ورود کردیم. در ادامه آیات شریفه ی دیگری را مورد گفت و شنود قرار می دهیم. در این جلسه "لعل" های قرآن را از جهت ارتباط با تقوا مورد بحث قرار می دهیم؛ و اگر فرصت بشود "لعل" ها جهت "ترحمون" و "لعل" ها در جهت "تفحلون" و ارتباط اینها با موضوع تقوا.
اگر بخواهیم بیشتر جهت تقویت انگیزه و عمل صحبت کنیم و زیاد وارد ظرائف لغتی و ادبیاتی نشویم، می توان گفت "لعل" به زبان ساده یعنی " امید است" ؛ مثلا استادی به شاگردش می گوید آن خلاصه ها و نمونه سوالاتی که دادم را خوب مطالعه کنید، امیدوارم و امید است نمرات خوبی بگیرید. بحث "لعلکم تتقون" و "یتقون" های قرآن کریم هم به این معناست. یعنی ای اهل ایمان این کارها را انجام دهید امید است که اهل تقوا شوید. امید است که وارد جرگه متقین شوید. خوب اینها کدامند؟ با بررسی قرآن متوجه می شویم اینها در 12 آیه هستند که یک مورد عینا تکرار شده
در آیه اول می فرماید: "یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون"َ / بقره 21
در این آیه عبادت خداوند متعال، زمینه و بستر مطمئنی برای رسیدن به تقوا عنوان شده است. خوب ممکن است بعضی بگویند این که واضح است! خیر برای همه و برای همه ادوار واضح نیست. بطور مثال امروزه در دوره غربت عبادات هستیم. حتی در بین مذهبی ها یک روشن فکری غلطی یا بهتر است بگوئیم یک روشنفکرزدگی غلطی باب شده که ما می خواهیم اهل تفکر باشیم یا عبادت خدمت به خلق است و ازین حرفهای سست که در محل خودش گفته نمی شود. الغرض در عصر مهجوریت عبادات هستیم و کمتر کسی را طاقت عبادات طولانی است؛ و خدا می داند چقدر ازین باب متضرر هستیم و چقدر این درجات ضرر در مراحل بعد خودش را بیشتر نشان میدهد. لذا از آقای بهجت داریم که فرموده اند در عصر ما ایوان طلای نجف لبالب بود از افرادی که هر شب در قنوت نماز شب شان ابوحمزه و افتتاح را ایستاده و از حفظ می خواندند. کجا رفتند آن اهل صبر بر عبادات؟ لذا صبر بر عبادات یک عطیه مهم الهی است که در معرض تهمت ها و برچسبهای اهل دنیا و نفسانیت ما ضعفای در ایمان است. داریم که خیلی از مراجع عاشورا را همه روزه با صد لعن و سلام و تمام شرایط انجام میدادند. مرحوم امام جزءهای متعددی از قران کریم را همه روزه ادامه میدادند. فلان مرجع می فرمود مستحب است انسان روزی هزار مرتبه قدر بخواند و امثالهم. لذا همین بزرگان در مراتب بعد گاهی کم می آورند حالا چه برسد به ماها و احوال خراب عبادی ما. لذا یکی از مراجع عظام که کوه تقوا بود، نزد یکی از عرفای بزرگ شیعه می رود و کم کم دستورات معنوی اولیه بعد تقوا را می گیرد. مدتی می گذرد می بیند عجب نمی شود! نه وقت او اجازه می دهد نه بدن و جان او تحمل این مرتبه از عبادات را دارد؛ و رها می کند. چرا که اذکار قبل تقوا غالبا لسانی بود و الان علاوه بر آن اذکار موسع قلبی هم در برنامه وارد شده. لذا مرحوم بهجت ظاهرا از آقای شربیانی نقل می کند که در عالم رویا یا مکاشفه از او پرسیدند مقام شما چگونه است؟ فرموده بودند ریاست نگذاشت به فلانی برسم و او از من بالاتر است. الغرض تمرین صبر عبادات و خلو البال خیلی در مراتب معنوی بالای تقوا مدخلیت دارد. پس خدا را عبادت کنید و همین عبادت زمینه مهمی برای اهل تقوا شدن شماست.
در آیه دوم می فرماید : "وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُواْ مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون"َ / بقره 63
که در اعراف 171 عینا تکرار می شود. می فرماید : آنچه را از آیات الهی و دستورات شرعی و معجزات و ... به شما داده ایم، را با قوت و اطمینان و اعتقاد محکم بگیرید. در آن تردید نکنید و آنچه را در آن است به یاد داشته باشید. لذا از آقای بهجت داریم که اشتغال به فقه خودش تقویت اعتقادات است. یعنی وقتی در فروعات و جزئیات بعضا غیر مستند، تابع و تسلیم روایات اهل بیت و سخنان پیامبر و آیات شریفه باشیم، بالطبع و طبیعتا در اصول اعتقادات و امور مهمه که دهها مستند عقلی محکم دارد تقویت می شویم. مانند ریشه های کوچکی که آب و املاح را به آن ساقه های بزرگ می رساند. الغرض اشتغال و انس با آیات و روایات فی نفسه بستری برای رعایت تقواست. زمینه ساز ورود به تقواست. در عین حالی که آنچه را داریم، در پستی و بلندی زندگی، در رفت و آمد افراد مذهبی یا دشمنان مذهبی، در جلسات مخالفین و معارضین را نباید شل بگیریم و سست بگیریم و اجازه ندهیم که بله می توان مختصری از شعائر و ارزش ها کوتاه آمد. اگر کمبودی و کاستی ای دیدیم و مواجه شدیم، مبادا کم بیاوریم و خدایی نکرده
۱۴.۶k
۲۸ بهمن ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.