ﺗﻮ ﺯﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ...

ﺗﻮ ﺯﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ...
ﺁﻧﻬﺎ ﯾﮏ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺖ ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﻧﻤﯿﺮﻭﺩ
ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺕ
ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺎ ﺟﺰﯾﯿﺎﺕ ﺩﻗﯿﻖ، ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺩﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﯼ ...
ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻮﻝ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﯼ ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ
ﻫﯿﭻ ﺭﻗﻤﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ ﺯﯾﺮﺵ ﺑﺰﻧﯽ ...
ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻗﯿﻖ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺖ
ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻼﻗﺎﺗﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﻟﺮﺯﺵ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﮔﺮﻓﺘﯽ
ﺣﺎﻟﺖ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ...
ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﻓﻼﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﻓﻼﻥ
ﺭﻭﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻬﺘﺮ
ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ...
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺯﻥ ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺭﺍﺑﻄﻪ
ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻭ ﺗﻮ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﻣﺎﻫﺮﯼ ﻫﺴﺘﯽ ،ﮐﻪ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺷﻨﺎ
ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ
ﻭ ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﺯﯾﺮﺁﺑﯽ ﻣﯿﺮﻭﺩ ...
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻝ ﺧﺎﻡ ﺧﻮﺩﺵ
ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ :
- ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﻔﻬﻤﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻭﺭ میﮑﻨﻨﺪ .
- ﻣﺸﮑﻼﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺍﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ.
- ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ .
- ﺯﯾﺮﺍ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﻧﺪ.....
زنان عاشق

شال‌گردن می‌بافند

زنان عاشق‌تر

دست‌کش



دل‌گرم که شدی

حتمن

زنی برایت شعر می‌بافد!
بعضی دوست داشتنها آنقدر عمق دارد
که حتی اگر اشخاص از روزها و لحظه های ما بروند ولی از قلب ما پاک نمی شوند
چون به قول نادر ابراهیمی قلب مهمانخانه نیست
که امروز یکی بیاید و فردا برود.
اگر کسی آمد می ماند
حتی اگر با بی مهری هایش همان قلب را بارها شکسته باشد.
بعضی دوست داشتنها نقطه پایانی ندارد...
مثلا من الکی خواب بمانم دم صبح
تو بیایی و نوازش بکنی موهایم

من خودم را بزنم خواب که شاید گیرم
بوسه ای از تو، وصول طلب لبهایم