منو چهار دیوار چهار ستون آماده به رزم / مثه چراغی که نور

منو چهار دیوار چهار ستون آماده به رزم / مثه چراغی که نور کرده مثل محبوس در قفس / تن وضوح یک قلم و قلم تسکین به کاغذ / به تن خوابیده در خاکم پس رشد یه ساقت/یه روح رمیده توی جوهر و تزریق افکار/ روی کاغذی چون نبوده نمیشه پرداشت / اشهدو اشهدو فریادهای بر خواسته از صدعکس / مرده های روبان بسته و ازاده های در راس / یه زمونه من ماشد و حالا باید ما انم بشه/ ماه کریه ها ذل برسه و ماه من بشه/ پس مینویسم از اون روزهای بیاد روزی خوبی که انتقام بهار سبز از زمستون گرفته شه / منو تو جدایم من اینور تو اونو دیوارم / آینه هیبت اتحاد بین ماست و بیدار / صحبت از یه قسمت زمینه یه قسمت بیمار / سرزمینی بایه آسمون تیره و تار/ ........به اسم عظم شر و چش سه تن مانا / به تثلیت دو سر کوه مخفی خط ناخواخا / به الت مقدس حالت نامیر اتش / شر اعظم یاختو سینا رژی ناکی و ناوش / لی یوادش کوخنی ربی سنی خوداتنو لهلی وعینی / تو تیری سیکس راخنا حنی لنا خونش ژراعنی و عدی / مارح وت یا رپ زج هدجس / مارح وت یا رپ زج هدجس / مارح وت یا رپ زج هدجس