نکتهها و پیام های سوره مائده آیه 87:
نکتهها و پیام های سوره مائده آیه 87:
1- روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله از قیامت و صحنههای محشر سخن میگفت. مردم چنان منقلب شده، گریستند که بعضی تصمیم گرفتند دیگر غذای خوب نخورند و آسایش را بر خود حرام سازند، روزه بگیرند، همسران خود را ترک کنند، شبها کمتر بخوابند و بر این تصمیم، سوگند خوردند. پیامبر صلی الله علیه و آله که مطلع شد، مردم را در مسجد جمع کرد و فرمود: من غذا میخورم، شبها میخوابم و همسرانم را رها نمیکنم. دین ما آیین انزوا و رهبانیّت نیست، رهبانیّت امّت من جهاد است، هر کس بر خلاف روش من برود مسلمان نیست.
برخی گفتند: نسبت به سوگندهایی که خوردیم چه کنیم؟ آیات بعدی نازل شد.
2- حرام دانستن حلالها یا همراه با اعتقاد به حرمت است که بدعت و حرام میباشد و یا بدون عقیده به حرمت است که تنها خود بهره نمیگیرد که باز هم مورد نهی است.
مسلمان، تسلیم فرمان الهی است، نه حلالها را از پیش خود حرام میسازد، نه نسبت به حرامها چنین است.
3- اهل ایمان باید از چیزهای پاکیزه و طیّبات استفاده کنند.
4- ایمان، با تغییر و دست بردن در احکام الهی سازگار نیست.
5- اسلام، آیین فطرت است و فطرت کشی ممنوع است. (کلمهی «طیب» در جایی بکار میرود که مطابق طبع و فطرت انسان باشد)
6- خوردنیها، پوشیدنیها و لذایذ حلال، برای انسان آفریده شده است.
7- ایمان، با افراط وتفریط سازگار نیست.
8- در مکتب اسلام، انزوا، رهبانیّت، افراط و تفریط ممنوع است.
9- محرومکردن خود از طیّبات، یک تعدّی و تجاوز است.
10- در بهرهگیری از حلالها، اسراف و زیاده روی نکنیم.
11- افراط و تفریط، سبب محروم شدن از محبّت خداست.
1- روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله از قیامت و صحنههای محشر سخن میگفت. مردم چنان منقلب شده، گریستند که بعضی تصمیم گرفتند دیگر غذای خوب نخورند و آسایش را بر خود حرام سازند، روزه بگیرند، همسران خود را ترک کنند، شبها کمتر بخوابند و بر این تصمیم، سوگند خوردند. پیامبر صلی الله علیه و آله که مطلع شد، مردم را در مسجد جمع کرد و فرمود: من غذا میخورم، شبها میخوابم و همسرانم را رها نمیکنم. دین ما آیین انزوا و رهبانیّت نیست، رهبانیّت امّت من جهاد است، هر کس بر خلاف روش من برود مسلمان نیست.
برخی گفتند: نسبت به سوگندهایی که خوردیم چه کنیم؟ آیات بعدی نازل شد.
2- حرام دانستن حلالها یا همراه با اعتقاد به حرمت است که بدعت و حرام میباشد و یا بدون عقیده به حرمت است که تنها خود بهره نمیگیرد که باز هم مورد نهی است.
مسلمان، تسلیم فرمان الهی است، نه حلالها را از پیش خود حرام میسازد، نه نسبت به حرامها چنین است.
3- اهل ایمان باید از چیزهای پاکیزه و طیّبات استفاده کنند.
4- ایمان، با تغییر و دست بردن در احکام الهی سازگار نیست.
5- اسلام، آیین فطرت است و فطرت کشی ممنوع است. (کلمهی «طیب» در جایی بکار میرود که مطابق طبع و فطرت انسان باشد)
6- خوردنیها، پوشیدنیها و لذایذ حلال، برای انسان آفریده شده است.
7- ایمان، با افراط وتفریط سازگار نیست.
8- در مکتب اسلام، انزوا، رهبانیّت، افراط و تفریط ممنوع است.
9- محرومکردن خود از طیّبات، یک تعدّی و تجاوز است.
10- در بهرهگیری از حلالها، اسراف و زیاده روی نکنیم.
11- افراط و تفریط، سبب محروم شدن از محبّت خداست.
۱.۳k
۲۲ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.