دکتر فردین علیخواه(جامعه شناس):
دکتر فردین علیخواه(جامعه شناس):
این روزءها در شبکه های اجتماعی، هر کس وارد گروهی میشود در زیر کلمه members آن گروه، عکسهایی از زنان و مردانی میبیند که شمارۀ تلفن آنان در کنار عکسشان قرار دارد. رفتار "برخی از" هموطنان (بیشتر مردان) در قبال این عکسها قابل تأمل و تحلیل است. آنان روزی چند بار مدام ذوق مرگ میشوند و از خودشان میپرسند: " یعنی اگه این دگمۀ send message را فشار بدم و بعد هر چی بنویسم و send کنم فورا پیامم به اون طرف میرسه؟ نه!". مدام انگشت اشاره را روی صفحۀ تلفن همراه ُسر میدهند و عکسهای دیگران را یکی یکی مرور میکنند. روی بعضی از عکسها مکث میکنند؛ ضربۀ آرامی به عکس زده و صبر میکنند تا عکس در سایز بزرگ بالا بیاید. گاهی با دیدن برخی عکسها هیجان زده میشوند و با خودشان حرف میزنند:"اوه اوه. این عکسو نگاه کن. این حتما اهلشه! مگه میشه نباشه؟ رد خور نداره! الان یه پیام براش میفرستم"!!! و لحظه های خوش آنان همچنان ادامه مییابد.
ویکتور فرانکل متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک اطریشی در کتابی؛ خاطرات خود را از دوران سخت و طاقت فرسای اسارت در اردوگاههای کار اجباری نازی ها شرح داده است. او بر اساس تجربیات خودش میگوید که باید مراقب کسانی بود که پس از اسارتِ طولانی مدت؛ آزاد می شوند. آثار تلخ محرومیت سختی که آنان تجربه کرده اند به آسانی برطرف نخواهد شد و به همین دلیل احتمال میرود که آنان بی مهابا دست به هر کاری بزنند. مثلا آنقدر غذا بخورند تا بمیرند! باید زمانی سپری شود تا آنان به زندگی عادی بازگردند. این؛ حکایتِ جامعۀ ماست. ابزارهایی مانند تلگرام، فرصتهای جدیدی فراهم کرده اند که دسترسی آسانتر به شمارۀ تلفن خانمها یکی از آنهاست. جامعه ما در خصوص ارتباط با جنس مخالف، آدمهای محروم بسیاری داشته است. به همین دلیل برخی از هموطنان طاقتِ دیدنِ این همه شماره تلفن (از زنان) را ندارند. اساسا یاد نگرفته اند که دسترسی به شمارۀ تلفن هر فرد نمیتواند موجب فرصت طلبی و مزاحمت شود. متأسفانه در این خصوص فرایندِ اجتماعی شدن ما نیز ضعف هایی دارد. یعنی نه در کودکی بلکه در بزرگسالی باید یاد بگیرند که ارتباط محترمانه چگونه است، حفظ شأن آدم ها یعنی چه، حقوق طبیعی هر آدم چیست، چه هنجارهایی را باید در ارتباط با دیگران رعایت کرد، اینکه نوع پوشش یا آرایش یک دختر یا زن در یک عکس به معنای " دعوت نامه" نیست(جایی میخواندم که در دهه های قبل برخی از زنان معترضِ اروپایی روی دامن شان مقوایی می چسباندند و روی آن خطاب به مردان مینوشتند:" نگاه نکن.
این روزءها در شبکه های اجتماعی، هر کس وارد گروهی میشود در زیر کلمه members آن گروه، عکسهایی از زنان و مردانی میبیند که شمارۀ تلفن آنان در کنار عکسشان قرار دارد. رفتار "برخی از" هموطنان (بیشتر مردان) در قبال این عکسها قابل تأمل و تحلیل است. آنان روزی چند بار مدام ذوق مرگ میشوند و از خودشان میپرسند: " یعنی اگه این دگمۀ send message را فشار بدم و بعد هر چی بنویسم و send کنم فورا پیامم به اون طرف میرسه؟ نه!". مدام انگشت اشاره را روی صفحۀ تلفن همراه ُسر میدهند و عکسهای دیگران را یکی یکی مرور میکنند. روی بعضی از عکسها مکث میکنند؛ ضربۀ آرامی به عکس زده و صبر میکنند تا عکس در سایز بزرگ بالا بیاید. گاهی با دیدن برخی عکسها هیجان زده میشوند و با خودشان حرف میزنند:"اوه اوه. این عکسو نگاه کن. این حتما اهلشه! مگه میشه نباشه؟ رد خور نداره! الان یه پیام براش میفرستم"!!! و لحظه های خوش آنان همچنان ادامه مییابد.
ویکتور فرانکل متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک اطریشی در کتابی؛ خاطرات خود را از دوران سخت و طاقت فرسای اسارت در اردوگاههای کار اجباری نازی ها شرح داده است. او بر اساس تجربیات خودش میگوید که باید مراقب کسانی بود که پس از اسارتِ طولانی مدت؛ آزاد می شوند. آثار تلخ محرومیت سختی که آنان تجربه کرده اند به آسانی برطرف نخواهد شد و به همین دلیل احتمال میرود که آنان بی مهابا دست به هر کاری بزنند. مثلا آنقدر غذا بخورند تا بمیرند! باید زمانی سپری شود تا آنان به زندگی عادی بازگردند. این؛ حکایتِ جامعۀ ماست. ابزارهایی مانند تلگرام، فرصتهای جدیدی فراهم کرده اند که دسترسی آسانتر به شمارۀ تلفن خانمها یکی از آنهاست. جامعه ما در خصوص ارتباط با جنس مخالف، آدمهای محروم بسیاری داشته است. به همین دلیل برخی از هموطنان طاقتِ دیدنِ این همه شماره تلفن (از زنان) را ندارند. اساسا یاد نگرفته اند که دسترسی به شمارۀ تلفن هر فرد نمیتواند موجب فرصت طلبی و مزاحمت شود. متأسفانه در این خصوص فرایندِ اجتماعی شدن ما نیز ضعف هایی دارد. یعنی نه در کودکی بلکه در بزرگسالی باید یاد بگیرند که ارتباط محترمانه چگونه است، حفظ شأن آدم ها یعنی چه، حقوق طبیعی هر آدم چیست، چه هنجارهایی را باید در ارتباط با دیگران رعایت کرد، اینکه نوع پوشش یا آرایش یک دختر یا زن در یک عکس به معنای " دعوت نامه" نیست(جایی میخواندم که در دهه های قبل برخی از زنان معترضِ اروپایی روی دامن شان مقوایی می چسباندند و روی آن خطاب به مردان مینوشتند:" نگاه نکن.
۲.۲k
۲۶ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.