غزل جوانه می زند به لطف یک نگاه تو

غزل جوانه می زند به لطف یک نگاه تو
و من سکوت می کنم به احترام آه تو...

شب از نگاه روشنت ستاره ریخت بر زمین...
سحر که سر نمی زند ز شرم چشم ماه تو

تو لحظه ای که بنگری به چهره فرشته ات
فرشته عهد می کند که خط زند گناه تو...

نگاه پر تلاطمت نصیب چشم من نشد...
هنوز چشم بسته ام به گرد وخاک راه تو

تو در وجود شعر من همیشه تازه مانده ای
منم که کهنه می شوم و می شوم تباه تو...

تو هم به خاطر دلم دوباره آه می کشی
و من سکوت می کنم به احترام آه تو..