از سایت nlai.ir
از سایت nlai.ir
نگاهي كوتاه به زندگينامه آيت الله سید محمد مهدی دستغیب،
تولیت محترم آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام
حضرت آیت الله سید محمدمهدی دستغیب در ماه ربیع الاول سال هزار و سیصد و سه هجری شمسی در خانواده ای روحانی، اهل تقوی و دیانت در شهر شیراز چشم به جهان گشودند. پدر بزگوار ایشان آقا سید محمدتقی دستغیب از روحانیون برجسته شیراز و یکی از علمای زمان خویش بودند و نیز جد شریف ایشان آقای آقا سید هدایت الله دستغیب از بزرگان و اعاظم شیراز بوده اند. حضرت آیت الله سید محمدمهدی دستغیب بیست روز پس از تولد پدر خود را از دست دادند و از وجود پدر محروم گشتند. اما لطف الهی و حکمت خداوندی تقدیر را اینگونه رقم زده بود و به مصداق این بیت که :
خدا گر ز حکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در دیگری
برادر بزرگ تر ایشان پس از درگذشت پدر بزرگوارشان، سرپرستی خانواده را بر عهده می گیرد. برادر بزرگ ایشان آقای سید عبدالحسین دستغیب که بعدها، یکی از مفاخر بزرگ شیراز و فارس به حساب آمد و باعث مباهات عالم اسلام به ویژه خطه عالم پرور و اسلام دوست فارس گردید، مایه دلگرمی خانواده بود که گر چه پدری مهربان و دلسوز را از دست داده اند، اما برادری کاردان، لایق و حامی خانواده را دارند که با اتکا به خداوند و حمایت های این برادر نازنین با مشکلات زندگی، دست و پنجه نرم کنند و با دلگرمی و امید روزگار بگذرانند.
از این رو بود که پس از درگذشت پدر بزرگوار، سرپرستی بر عهده سید عبدالحسین فرزند بزرگ خانواده قرار گرفت. هم او که همواره در سختی ها و مشکلات زندگی یار و حامی افراد خانواده بود. با وجودی که بیش از دوازده سال از عمر ایشان نمی گذشت، توانست با تحمل بار سختی ها و دشواری های زندگی، به خوبی از عهده حل مشکلات برآید و هدایت خانواده را به سوی کمال و تعالی به دست گیرد. دوران طفولیت حضرت آیت الله سید محمدمهدی دستغیب به سرپرستی شهید آیت الله دستغیب با فراز و نشیب های گوناگون آن زمان و فداکاریهای دیگر افراد خانواده با همه رنجها و مشقات زندگی آن روزگار سپری گردید. استعداد سرشار و ذوق فراوان ایشان از همان دوران کودکی نمایان بود و پر واضح و آشکار است فردی که در دامان مادری فداکار و تحت سرپرستی برادری عالم و اندیشه مند همچون شهید آیت الله دستغیب و از خاندانی با پیشینه سیادت، دیانت، سخاوت و زعامت پا به عرصه وجود گذارد و تربیت شود به عنوان یک روحانی روشن ضمیر، خوش قلب و با صفایی شناخته می گردد که بعد ها نامش بر تارک بزرگان دیار فارس بدرخشد و وجود پر برکت آستان مقدس احمدی و محمدی(علیهما السلام) در زمان تولیت ایشان به چنین سطحی از آبادانی می رسد که در هیچ یک از ادوار گذشته اینگونه نبوده است که در این باره و فعالیت های ایشان در فصلی جداگانه تحت عنوان تولیت و فعالیت های معظم له گفته خواهد شد که بحث در این خصوص ما را از گفتار اصلی در این بخش دور می دارد.
باری ایشان پس از طی دوران ابتدایی و مقدماتی در شیراز به دلیل علاقه به مسائل شرعی و دینی و عرف معمول آن روزگار و برخورداری از نبوغ و استعداد خارق العاده و به تشویق برادر خود شهید آیت الله دستغیب برای تلمذ از محضر اساتید و علمای بزرگ و برجسته روزگار خویش مصمم می شود تا به حوزه علمیه نجف اشرف در عراق رهسپار شود.
حوزه علمیه نجف در آن زمان بزرگترین مرکز علوم و معارف اسلامی و از حیث نشر و گسترش فرهنگ اسلامی قلب عالم اسلام به حساب می آمد که در خود بزرگان بی شماری در حوزه علم و فرهنگ و معارف اسلامی پرورش داد. حضرت آیت الله سید محمد مهدی دستغیب به نجف اشرف عزیمت نمود تا از درس و محضر بزرگان فن در آن دارالعلم عظیم کسب فیض نماید. رفتن به نجف اشرف در گذشته کار چندان آسانی نبود و دشواری هایی به لحاظ امور مرزی و روادید و سایر مسایل داشت که حضرت آیت الله در بخش خاطرات ماندگار به این موضوع اشاره کرده اند. بهرحال چند سالی از عمر گرانبهای ایشان در نجف اشرف می گذرد و از محضر بزرگانی چون حضرات آیات عظام خویی و سید عبدالهادی شیرازی بهره مند می شوند.
بعد از طی دوران تحصیل علوم دینی و برخورداری از فیض برکات علمای بزرگ در جوار بارگاه مقدس و ملکوتی مولی الموحدین، حضرت علی ابن ابیطالب(علیه السلام) و بهره مندی از روش ها و منش های اساتید، با کوله باری از تجربه برای ادامه ی تحصیلات حوزوی به شهر مقدس قم عزیمت می نمایند تا در آنجا نیز از فیوضات معنوی بزرگانی چون حضرت آیت الله العظمی بروجردی، اعلی الله مقامه و حضرت آیت الله العظمی اراکی رضوان الله تعالی علیه بهره جوید و آخرین قطرات گهر بار دانش معنوی را به دریای آموخته های خود بیفزاید و خویشتن را برای ارشاد و راهنمایی مردم دیندار و حقیقت جوی دیار خویش آماده نماید.
به گفته
نگاهي كوتاه به زندگينامه آيت الله سید محمد مهدی دستغیب،
تولیت محترم آستان مقدس احمدی و محمدی علیهما السلام
حضرت آیت الله سید محمدمهدی دستغیب در ماه ربیع الاول سال هزار و سیصد و سه هجری شمسی در خانواده ای روحانی، اهل تقوی و دیانت در شهر شیراز چشم به جهان گشودند. پدر بزگوار ایشان آقا سید محمدتقی دستغیب از روحانیون برجسته شیراز و یکی از علمای زمان خویش بودند و نیز جد شریف ایشان آقای آقا سید هدایت الله دستغیب از بزرگان و اعاظم شیراز بوده اند. حضرت آیت الله سید محمدمهدی دستغیب بیست روز پس از تولد پدر خود را از دست دادند و از وجود پدر محروم گشتند. اما لطف الهی و حکمت خداوندی تقدیر را اینگونه رقم زده بود و به مصداق این بیت که :
خدا گر ز حکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در دیگری
برادر بزرگ تر ایشان پس از درگذشت پدر بزرگوارشان، سرپرستی خانواده را بر عهده می گیرد. برادر بزرگ ایشان آقای سید عبدالحسین دستغیب که بعدها، یکی از مفاخر بزرگ شیراز و فارس به حساب آمد و باعث مباهات عالم اسلام به ویژه خطه عالم پرور و اسلام دوست فارس گردید، مایه دلگرمی خانواده بود که گر چه پدری مهربان و دلسوز را از دست داده اند، اما برادری کاردان، لایق و حامی خانواده را دارند که با اتکا به خداوند و حمایت های این برادر نازنین با مشکلات زندگی، دست و پنجه نرم کنند و با دلگرمی و امید روزگار بگذرانند.
از این رو بود که پس از درگذشت پدر بزرگوار، سرپرستی بر عهده سید عبدالحسین فرزند بزرگ خانواده قرار گرفت. هم او که همواره در سختی ها و مشکلات زندگی یار و حامی افراد خانواده بود. با وجودی که بیش از دوازده سال از عمر ایشان نمی گذشت، توانست با تحمل بار سختی ها و دشواری های زندگی، به خوبی از عهده حل مشکلات برآید و هدایت خانواده را به سوی کمال و تعالی به دست گیرد. دوران طفولیت حضرت آیت الله سید محمدمهدی دستغیب به سرپرستی شهید آیت الله دستغیب با فراز و نشیب های گوناگون آن زمان و فداکاریهای دیگر افراد خانواده با همه رنجها و مشقات زندگی آن روزگار سپری گردید. استعداد سرشار و ذوق فراوان ایشان از همان دوران کودکی نمایان بود و پر واضح و آشکار است فردی که در دامان مادری فداکار و تحت سرپرستی برادری عالم و اندیشه مند همچون شهید آیت الله دستغیب و از خاندانی با پیشینه سیادت، دیانت، سخاوت و زعامت پا به عرصه وجود گذارد و تربیت شود به عنوان یک روحانی روشن ضمیر، خوش قلب و با صفایی شناخته می گردد که بعد ها نامش بر تارک بزرگان دیار فارس بدرخشد و وجود پر برکت آستان مقدس احمدی و محمدی(علیهما السلام) در زمان تولیت ایشان به چنین سطحی از آبادانی می رسد که در هیچ یک از ادوار گذشته اینگونه نبوده است که در این باره و فعالیت های ایشان در فصلی جداگانه تحت عنوان تولیت و فعالیت های معظم له گفته خواهد شد که بحث در این خصوص ما را از گفتار اصلی در این بخش دور می دارد.
باری ایشان پس از طی دوران ابتدایی و مقدماتی در شیراز به دلیل علاقه به مسائل شرعی و دینی و عرف معمول آن روزگار و برخورداری از نبوغ و استعداد خارق العاده و به تشویق برادر خود شهید آیت الله دستغیب برای تلمذ از محضر اساتید و علمای بزرگ و برجسته روزگار خویش مصمم می شود تا به حوزه علمیه نجف اشرف در عراق رهسپار شود.
حوزه علمیه نجف در آن زمان بزرگترین مرکز علوم و معارف اسلامی و از حیث نشر و گسترش فرهنگ اسلامی قلب عالم اسلام به حساب می آمد که در خود بزرگان بی شماری در حوزه علم و فرهنگ و معارف اسلامی پرورش داد. حضرت آیت الله سید محمد مهدی دستغیب به نجف اشرف عزیمت نمود تا از درس و محضر بزرگان فن در آن دارالعلم عظیم کسب فیض نماید. رفتن به نجف اشرف در گذشته کار چندان آسانی نبود و دشواری هایی به لحاظ امور مرزی و روادید و سایر مسایل داشت که حضرت آیت الله در بخش خاطرات ماندگار به این موضوع اشاره کرده اند. بهرحال چند سالی از عمر گرانبهای ایشان در نجف اشرف می گذرد و از محضر بزرگانی چون حضرات آیات عظام خویی و سید عبدالهادی شیرازی بهره مند می شوند.
بعد از طی دوران تحصیل علوم دینی و برخورداری از فیض برکات علمای بزرگ در جوار بارگاه مقدس و ملکوتی مولی الموحدین، حضرت علی ابن ابیطالب(علیه السلام) و بهره مندی از روش ها و منش های اساتید، با کوله باری از تجربه برای ادامه ی تحصیلات حوزوی به شهر مقدس قم عزیمت می نمایند تا در آنجا نیز از فیوضات معنوی بزرگانی چون حضرت آیت الله العظمی بروجردی، اعلی الله مقامه و حضرت آیت الله العظمی اراکی رضوان الله تعالی علیه بهره جوید و آخرین قطرات گهر بار دانش معنوی را به دریای آموخته های خود بیفزاید و خویشتن را برای ارشاد و راهنمایی مردم دیندار و حقیقت جوی دیار خویش آماده نماید.
به گفته
۱۹.۶k
۰۵ فروردین ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.