رحمتی:شایسته دلجویی هستم نه محرومیت/زبان درازی ام به حمود
رحمتی:شایسته دلجویی هستم نه محرومیت/زبان درازی ام به حمودی بود
کاپیتان استقلال گفت:یک آقایی که کت و شلوار طوسی پوشیده بود، حرف زشتی به سیروس دین محمدی زده بود و باز این تصوربه وجود آمده بود که من دنبال دعوا هستم.
به گزارش کاپ،برای چندمین بار در دوران فعالیت حرفه ای اش دچار چالش شده است. او که به عنوان مهمترین عامل موفقیت استقلال معرفی می شد بابت باخت مقابل تراکتورسازی مواخذه می شود.
رحمتی در گفت و گویی با کاپ جزییات جدیدی از ماجراهای بازی استقلال و تراکتورسازی را فاش کرده است.
از بازی استقلال وتراکتور صحبت کنید. به شما یک انتقاد وارد است که حرمت مربی سابق و پیشکسوت خود را حفظ نکردید.
قبل از توضیح درباره این موضوع در ابتدا برای پیشکسوتان شریف باشگاه استقلال که در جایگاه استادی قرار دارند بابت آنچه دیدند معذرتخواهی می کنند. من همواره حرمت همه بزرگترها و به خصوص مربیانم را حفظ کرده ام و می توانید این را از همه آن عزیزان سوال کنید. از آقای غلامحسین پیروانی و حسین فرکی تا هر عزیزی که برای یک ساعت مربی ام بوده است. اما حرکات من فقط عکس العمل بود.
چه عملی شما را به عکس العمل وا داشت؟
با شروع بازی تاکتیک هایی خارج از زمین چمن شروع شد که از گذشته با آنها آشنایی کامل دارم. داد و بیداد، حرف های نامناسب، اعتراض های تحریک آمیز! در حالی که هنوز در بازی اتفاقی نیفتاده بود. بنده به عنوان کاپیتان استقلال وظیفه داشتم این موض وع را به اطلاع داور برسانم و بعد از این کار متاسفانه حرف های زشتی شنیدم. باز خویشتن داری کردم. اما فایده ای نداشت. این بار از آقایان خواستم ساکت شوند ولی از قبل می دانستند که من به برخی از حرف ها و حرکات حساسیت دارم. خلاصه اینکه داور مسابقه ترجیح داد به من کارت زرد بدهد. می خواهم به چند نکته اشاره کنم. پارسال در بازی رفت و برگشت پیکان و استقلال مشکلی به وجود آمد؟ در دو بازی اول تراکتور در جام حذفی و لیگ مشکلی ایجاد کرده ام؟ آنجا تعدادی از تماشاگران شعارهای ناپسندی علیه من و حریف سر دادند. چطور آقایان اخلاق مدار کوچکترین کاری برای شعارها انجام نداده اند. در فرهنگ ایرانی یاد گرفته ایم حرمت بزرگتر را نگهداریم اما به شرطی که بزرگی ببینیم. کسانی که حالا از من انتقاد می کنند در روزهایی که حرمت و شخصیت ما در رختکن تیم لگدمال می شد کجا بودند؟ آقایی که بعد از بازی استقلال و ملوان به راحتی آب خوردن خطاب به بازیکنان گفت بی غیرت، بی... و... باز. بنده همان جا ایستادم و گفتم مودب باش و حرف دهانت را بفهم. از همان جا سناریوی رفتنم کلید خورد. حالا حرفهای فرهنگی و اخلاقی نزند! البته همان موقع جا خورد و گفت منظورش غیرت و شرف فوتبالی است! من از اساتید اخلاق و ادبیات و فرهنگ این مملکت می خواهم بپرسم که بی شرف فوتبالی و بی غیرت فوتبالی توهین نیست؟! مگر می شود کسی در زمین بازی بی غیرت باشد و همان نان و لقمه فوتبال را سر سفره خانواده خود ببرد؟ این آقایان اخلاق مدار چرا در آن روزها ساکت بودند. چرا همان موقع با این بی فرهنگی ها برخورد نشد؟
سوال من این است که بین آن توهین های داخل رختکن و تهمت هایی که زده می شد با شرافت فوتبالی دو روز قبل که آقایان مدعی اش شدند چه فرقی وجود دارد؟ این بزرگی چرا با اعتراض بازیکنان بزرگ فوتبال ایران در سال های گذشته همراه بوده؟ من فوتبالیست وقتی می بینم با این رفتارها برخورد نمی شود، بلکه به تعداد صفرهای رقم قراردادشان اضافه شده است، چه فکری می توانم کنم جز اینکه فرهنگ و اخلاق در این فوتبال در اولویت قرار ندارد!
کاپیتان استقلال گفت:یک آقایی که کت و شلوار طوسی پوشیده بود، حرف زشتی به سیروس دین محمدی زده بود و باز این تصوربه وجود آمده بود که من دنبال دعوا هستم.
به گزارش کاپ،برای چندمین بار در دوران فعالیت حرفه ای اش دچار چالش شده است. او که به عنوان مهمترین عامل موفقیت استقلال معرفی می شد بابت باخت مقابل تراکتورسازی مواخذه می شود.
رحمتی در گفت و گویی با کاپ جزییات جدیدی از ماجراهای بازی استقلال و تراکتورسازی را فاش کرده است.
از بازی استقلال وتراکتور صحبت کنید. به شما یک انتقاد وارد است که حرمت مربی سابق و پیشکسوت خود را حفظ نکردید.
قبل از توضیح درباره این موضوع در ابتدا برای پیشکسوتان شریف باشگاه استقلال که در جایگاه استادی قرار دارند بابت آنچه دیدند معذرتخواهی می کنند. من همواره حرمت همه بزرگترها و به خصوص مربیانم را حفظ کرده ام و می توانید این را از همه آن عزیزان سوال کنید. از آقای غلامحسین پیروانی و حسین فرکی تا هر عزیزی که برای یک ساعت مربی ام بوده است. اما حرکات من فقط عکس العمل بود.
چه عملی شما را به عکس العمل وا داشت؟
با شروع بازی تاکتیک هایی خارج از زمین چمن شروع شد که از گذشته با آنها آشنایی کامل دارم. داد و بیداد، حرف های نامناسب، اعتراض های تحریک آمیز! در حالی که هنوز در بازی اتفاقی نیفتاده بود. بنده به عنوان کاپیتان استقلال وظیفه داشتم این موض وع را به اطلاع داور برسانم و بعد از این کار متاسفانه حرف های زشتی شنیدم. باز خویشتن داری کردم. اما فایده ای نداشت. این بار از آقایان خواستم ساکت شوند ولی از قبل می دانستند که من به برخی از حرف ها و حرکات حساسیت دارم. خلاصه اینکه داور مسابقه ترجیح داد به من کارت زرد بدهد. می خواهم به چند نکته اشاره کنم. پارسال در بازی رفت و برگشت پیکان و استقلال مشکلی به وجود آمد؟ در دو بازی اول تراکتور در جام حذفی و لیگ مشکلی ایجاد کرده ام؟ آنجا تعدادی از تماشاگران شعارهای ناپسندی علیه من و حریف سر دادند. چطور آقایان اخلاق مدار کوچکترین کاری برای شعارها انجام نداده اند. در فرهنگ ایرانی یاد گرفته ایم حرمت بزرگتر را نگهداریم اما به شرطی که بزرگی ببینیم. کسانی که حالا از من انتقاد می کنند در روزهایی که حرمت و شخصیت ما در رختکن تیم لگدمال می شد کجا بودند؟ آقایی که بعد از بازی استقلال و ملوان به راحتی آب خوردن خطاب به بازیکنان گفت بی غیرت، بی... و... باز. بنده همان جا ایستادم و گفتم مودب باش و حرف دهانت را بفهم. از همان جا سناریوی رفتنم کلید خورد. حالا حرفهای فرهنگی و اخلاقی نزند! البته همان موقع جا خورد و گفت منظورش غیرت و شرف فوتبالی است! من از اساتید اخلاق و ادبیات و فرهنگ این مملکت می خواهم بپرسم که بی شرف فوتبالی و بی غیرت فوتبالی توهین نیست؟! مگر می شود کسی در زمین بازی بی غیرت باشد و همان نان و لقمه فوتبال را سر سفره خانواده خود ببرد؟ این آقایان اخلاق مدار چرا در آن روزها ساکت بودند. چرا همان موقع با این بی فرهنگی ها برخورد نشد؟
سوال من این است که بین آن توهین های داخل رختکن و تهمت هایی که زده می شد با شرافت فوتبالی دو روز قبل که آقایان مدعی اش شدند چه فرقی وجود دارد؟ این بزرگی چرا با اعتراض بازیکنان بزرگ فوتبال ایران در سال های گذشته همراه بوده؟ من فوتبالیست وقتی می بینم با این رفتارها برخورد نمی شود، بلکه به تعداد صفرهای رقم قراردادشان اضافه شده است، چه فکری می توانم کنم جز اینکه فرهنگ و اخلاق در این فوتبال در اولویت قرار ندارد!
۲.۳k
۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.