رمضان دعوتی است معنوی و تو میهمان عرش خدایی.
رمضان دعوتی است معنوی و تو میهمان عرش خدایی.
رمضان، فرصتِ استفاده از نفخاتِ ربّ است.
رمضان، موسم عبادت است و عبادت، غذای روح است.
رمضان، فصل مناجات و دعاست. و دعا، نردبان تعالی جان است.
رمضان، دوره تزکیه و تهذیب و تربیت و ساختن و مقاومت کردن و تحمّل نمودن و چشیدن است.
رمضان، بهار جانهای خدا جوست و باران کرامتِ شهرالله، روز و شب بر کویر دلها می بارد و یاد خدا، صفابخش دلهای عاشقان شب زنده دار است.
شبهای رمضان، از شام تا سحر، دل را در چشمه زلال یاد خدا و اولیاء خدا شستشو دهیم و مشتی از برکاتِ آسمانی این ماه برداریم.
در خلوت بیداران شب زنده دار، دستی به دعا و چشمی به امید، به سوی خدای غفار بگشاییم و در شبهای قدر، بستر خواب را جمع کرده، مائده طیّبات ذکر مدایح و مراثی خاندان عصمت بگسترانیم و در نای نیاز، نجوای عارفانه سردهیم.
رمضان را باید آیینهای بسازیم. پیش رویمان، تا در آن، چهره باطن و سیمای اخلاق خویش را به تماشا بنشینیم.
رمضان، برای ما کلاس است. در همه زمینه ها، و در رابطه با خد، و خود و مردم و مکتب.
رمضان، ماه ضیافت خدا است. خداوند میزبان است و بندگان او مهمان، و نیایش و قرب وسیله پذیرایی. و قلبهای روشن، فدیه بندگان به آستان خداوند است، و دیدگان اشکبار و دلهای امیدوار، سرمایه عابدان.
رمضان، ماه گریز از خویش و التجاء به خدا است. فصل بازیابی خود گمشده است. ایّام تقویت اراده، و مالک نفس شدن و مهار زدن به تمنّیات است.
رمضان، ماه قرب است، ماه یافتن و رسیدن است.
رمضان، فرصت مناسبی برای محاسبه و به خود پرداختن و به خدا رسیدن است. از لحظه لحظه اش، از هر روز و شبش باید سود برد.
رمضان، فرصتی برای خود سازی است تا بذر جان را در مزرعه لحظات و ایّام بارور کنند و با آب اخلاص، آن را برویانند و به ثمر برسانند.
رمضان فراغتی است و موسمی برای انس و خلوت، و فصل یاد و مناجات است.
رمضان، ماه هجرت از سیّئات به حسنات و ماه گسستن از خود و پیوستن به خدست.
حیف اگر در شب قدر، قدر خود نشناسیم!!
شب قدر، گسترده ترین سفره رحمت و پر نعمت ترین مائده لطف خداست.
شب قدر، شب گشودن سفره دل و ریختن اشک نیاز و فصل گریستن چون ابر بهار در آستان آفریدگار غفّار است.
در شب قدر، روبه روی آینه محاسبه می نشینیم و چهره جان را بی غبار می بینیم و با باران اشک، دل را در سحر رحمت و مغفرت، شستشو می دهیم.
شب قدر، فرصتی است تا چهره دل را با آب توبه بشوییم و پاکتر گردیم و به فطرت بی عیبِ خویش برگردیم.
رمضان، موعد عروج است و شب قدر، میعاد بیداران و معراج شب زنده داران.
شب قدر، شب احیاء خویش با دم مسیحایی دعاست.
شب قدر، برای آن است که قدر خویش را بشناسی، تقدیر خویش را رقم زنی، قدرت اراده و انتخاب را بیازمایی و خویشتن جدید را با قلم توبه و جوهر اشک، ترسیم کنی.
حیف اگر در شب قدر، قدر خود نشناسیم!
عید فطر، پایان نامه دوره ایثار و گذشت
عید فطر، عید توفیق در عبودیّت و معرفت و تهذیب نفس است.
رمضان، دعوتی است به باز یافتنِ خودِ گمشده، ندایی است، برای توجّه به خدای فراموش شده، ضیافتی است برای تناول از مائده تقو و پایان این مهمانی خدایی، عید فطر است، عید توفیق بر طاعت و اطاعت، عید توبه و تهذیب نفس، عید ذکر و یاد محرومان و گرسنگان، عید کفّ نفس و کنترل خواسته ه
فطر، چیدن میوه هایی است که از فطرت می جوشد!
فطر، سپاس نعمتی است که در رمضان نازل شده است.
پیروزی بر خصم درون )نفس( جشنی روحانی دارد بنام عید فطر، که میثاق بستن با فطرت را از سوی روزه داران مجاهده گر اعلام می دارد.
عید فطر، پاداش افطارهای خالصانه و بجاست. مُهر قبولی انفاق های با قصد قربت است، پایان نامه دوره ایثار و گذشت، در مسایل مالی است.
فطر، عید خداجویی و خدا ترسی و خدا پرستی است. برکت بخشِ ماه مبارک است.
عید فطر، بر فاتحانِ عرصه های جهاد با نفس، گرامی باد.
رمضان، فرصتِ استفاده از نفخاتِ ربّ است.
رمضان، موسم عبادت است و عبادت، غذای روح است.
رمضان، فصل مناجات و دعاست. و دعا، نردبان تعالی جان است.
رمضان، دوره تزکیه و تهذیب و تربیت و ساختن و مقاومت کردن و تحمّل نمودن و چشیدن است.
رمضان، بهار جانهای خدا جوست و باران کرامتِ شهرالله، روز و شب بر کویر دلها می بارد و یاد خدا، صفابخش دلهای عاشقان شب زنده دار است.
شبهای رمضان، از شام تا سحر، دل را در چشمه زلال یاد خدا و اولیاء خدا شستشو دهیم و مشتی از برکاتِ آسمانی این ماه برداریم.
در خلوت بیداران شب زنده دار، دستی به دعا و چشمی به امید، به سوی خدای غفار بگشاییم و در شبهای قدر، بستر خواب را جمع کرده، مائده طیّبات ذکر مدایح و مراثی خاندان عصمت بگسترانیم و در نای نیاز، نجوای عارفانه سردهیم.
رمضان را باید آیینهای بسازیم. پیش رویمان، تا در آن، چهره باطن و سیمای اخلاق خویش را به تماشا بنشینیم.
رمضان، برای ما کلاس است. در همه زمینه ها، و در رابطه با خد، و خود و مردم و مکتب.
رمضان، ماه ضیافت خدا است. خداوند میزبان است و بندگان او مهمان، و نیایش و قرب وسیله پذیرایی. و قلبهای روشن، فدیه بندگان به آستان خداوند است، و دیدگان اشکبار و دلهای امیدوار، سرمایه عابدان.
رمضان، ماه گریز از خویش و التجاء به خدا است. فصل بازیابی خود گمشده است. ایّام تقویت اراده، و مالک نفس شدن و مهار زدن به تمنّیات است.
رمضان، ماه قرب است، ماه یافتن و رسیدن است.
رمضان، فرصت مناسبی برای محاسبه و به خود پرداختن و به خدا رسیدن است. از لحظه لحظه اش، از هر روز و شبش باید سود برد.
رمضان، فرصتی برای خود سازی است تا بذر جان را در مزرعه لحظات و ایّام بارور کنند و با آب اخلاص، آن را برویانند و به ثمر برسانند.
رمضان فراغتی است و موسمی برای انس و خلوت، و فصل یاد و مناجات است.
رمضان، ماه هجرت از سیّئات به حسنات و ماه گسستن از خود و پیوستن به خدست.
حیف اگر در شب قدر، قدر خود نشناسیم!!
شب قدر، گسترده ترین سفره رحمت و پر نعمت ترین مائده لطف خداست.
شب قدر، شب گشودن سفره دل و ریختن اشک نیاز و فصل گریستن چون ابر بهار در آستان آفریدگار غفّار است.
در شب قدر، روبه روی آینه محاسبه می نشینیم و چهره جان را بی غبار می بینیم و با باران اشک، دل را در سحر رحمت و مغفرت، شستشو می دهیم.
شب قدر، فرصتی است تا چهره دل را با آب توبه بشوییم و پاکتر گردیم و به فطرت بی عیبِ خویش برگردیم.
رمضان، موعد عروج است و شب قدر، میعاد بیداران و معراج شب زنده داران.
شب قدر، شب احیاء خویش با دم مسیحایی دعاست.
شب قدر، برای آن است که قدر خویش را بشناسی، تقدیر خویش را رقم زنی، قدرت اراده و انتخاب را بیازمایی و خویشتن جدید را با قلم توبه و جوهر اشک، ترسیم کنی.
حیف اگر در شب قدر، قدر خود نشناسیم!
عید فطر، پایان نامه دوره ایثار و گذشت
عید فطر، عید توفیق در عبودیّت و معرفت و تهذیب نفس است.
رمضان، دعوتی است به باز یافتنِ خودِ گمشده، ندایی است، برای توجّه به خدای فراموش شده، ضیافتی است برای تناول از مائده تقو و پایان این مهمانی خدایی، عید فطر است، عید توفیق بر طاعت و اطاعت، عید توبه و تهذیب نفس، عید ذکر و یاد محرومان و گرسنگان، عید کفّ نفس و کنترل خواسته ه
فطر، چیدن میوه هایی است که از فطرت می جوشد!
فطر، سپاس نعمتی است که در رمضان نازل شده است.
پیروزی بر خصم درون )نفس( جشنی روحانی دارد بنام عید فطر، که میثاق بستن با فطرت را از سوی روزه داران مجاهده گر اعلام می دارد.
عید فطر، پاداش افطارهای خالصانه و بجاست. مُهر قبولی انفاق های با قصد قربت است، پایان نامه دوره ایثار و گذشت، در مسایل مالی است.
فطر، عید خداجویی و خدا ترسی و خدا پرستی است. برکت بخشِ ماه مبارک است.
عید فطر، بر فاتحانِ عرصه های جهاد با نفس، گرامی باد.
۷.۷k
۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.