ﯾﮑﯽ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ "ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻬﻢ ﭘﯿﺎﻡ ﺑﺪﻫﯽ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﻣﻦ

ﯾﮑﯽ ﭘﯿﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ "ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻬﻢ ﭘﯿﺎﻡ ﺑﺪﻫﯽ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯽ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺑﺨﺸﯽ ! ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺭﻭﯾﯽ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﻭﻡ؟ " ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﺩﻫﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺩﺭ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﯿﺪﯼ، ﺧﺪﺍ ﻧﺒﻮﺩ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﺍﻣﺸﺐ، ﺧﺪﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﺳﺖ؟ ﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ؟ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﺭﺩ ﺯﺑﺎﻧﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺮ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻢ. ﺗﻮ ﺍﺯ ﺷﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺍﯼ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﺎﻥ.

ﭼﺮﺍ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻃﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ببخشید گفتن ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ؟ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻟﻌﻔﻮ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﻢ، ﺍﺷﮏ ﺑﺮﯾﺰﯾﻢ، ﭘﺸﺖ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺁﻥ ﻗﺎﯾﻢ ﺷﻮﯾﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ. ﺍﯾﮑﺎﺵ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﻗﺪﺭ ﺑﻮﺩ. ﺍﯾﮑﺎﺵ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﻫﺎ، ﺑﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻣﺎ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﺩ ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩ ِ ﻣﻮﻗﻊ ﮐﺎﺭ......