ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺟﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺟﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﮐﻔﺶ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺮﺍ ﻧﺎﺟﻮﺭ ﺩﺭ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺧﯿﻤﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﻣﻦ ﺯﺩ ﺑﺎ ﺣﺮﯾﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﭼﺎﺩﺭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺑﺎ ﺍﺟﺎﻕ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺼﻞ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﯽ ﺩﺭﯾﻎ
ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﺮﺍ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺷﻮﻕ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﯾﺪﻡ ﭼﻄﻮﺭ
ﺗﮏ ﺗﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ

ﺑﺴﮑﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺗﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎﻻ‌ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭفت