بهش میگن مازوخیسم!
بهش میگن مازوخیسم!
اگه بخوام فارسی رو پاس بدارم، به زبون وطنی میشه "خودآزاری"، اکثریت خانوما هم دارنش!
یعنی اصلا بیشتریا دارن! مرد و زنم نداره... ولی اصولا مال خانوما ریشه ای تره!
همیشه که نباید چنگالو برداری بکنی تو چشم و چالت، یا حتما که نباید خودتو رنده کنی تا خود آزاری محسوب شه!
به نظر من، همین که چنگیزُ دوس داری و فکر میکنی چنگیز اون قدری که باید دوستت نداره، مازوخیسم داری!
همین که چنگیز دو دقیقه رفته دستشویی جواب پیامتو نداده، شونصد تا فکر جور واجور میاد تو ذهنت، مازوخیسم داری!
البته این ها دسته اول هستن، و اگر قضیه به همینجا ختم شه که خوبه...
تا اینجاها نورماله! طبیعیه!
ولی یه وقتا هست، با چنگیز قهر میکنی... بعد میری سراغ پیام های قبلی، هی میخونی، هی بغض میکنی! میری سراغ عکسای دو نفریتون! بعد عکسای تکیش! بعد عکسای یهوییش! بعد هر سی ثانیه گوشیو چک میکنی ببینی پیام داده یا نه!
گوشی زنگ میخوره از جات می پری! تیریپ انتظار و این صحبتا...
اینام همش مازوخیسمه!
اینجاهای داستان باید یکم نگران خودتون شید...
ولی یک دسته ی سومی هستن، که امیدوارم جز اونا نباشید!
فرض کنید قهرتون با چنگیز طولانی شده یا اصلا چنگیز یابو برش میداره یهو میزنه زیر کاسه کوزه تونو میره!
در این قسمت بیمار مذکور، بعد از طی مراحل بالا، به لایه های جنون نفوذ میکنه و بعد از اینکه به دفعات توی گریه های خودش غرق شد، کلا حواس پنجگانه ش منحل میشه، همه رو شکل چنگیز میبینه، دورو برش حتی اگه خوشبو کننده ی هوا-به به- هم بزنند، میگه این عطر چنگیزه، در این حالت اگر بیمارو به کانال فاضلاب هم منتقل کنید، فکر میکنه در اون مکان مدتی رو با چنگیز گذرونده و اینا...
اینام مازوخیسم حاده که با بستری و قرص درمان میشه!
و اما دسته ی چهارم که خیلی خطرناکن...
این افراد سعی میکنند با موارد، منطقی برخورد کنن! ولی خب بعضی چیزا منطق سرش نمیشه!
اینا هستن که اگه حال چنگیزو ازشون بپرسی، خودشونو میزنن به بی خیالی، که مثلا اصلا مهم نیست و چیزی که زیاده چنگیزو، این چنگیز نشد یه چنگیز دیگه و اینا...
اینا دروغ میگن! (دروغگو دشمن خداس)
یه جوری بزنید تو دهنشون عین تف بچسبن به فرش!
اینا همونان که دارن خودشونو از دلتنگی میجو ان!
اینا خاطره ها رو به صورت سه بعدی مرور میکنن ولی چون نمیخوان به روشون بیارن کاری از دست دوا درمونم ساخته نیست
پیشنهاد من واسه این افراد، اینه که دستاشونو با آب و صابون بشورن، و قبل از خشک کردن با حوله، انگشتاشونو بکنن تو پیریز!
انشاالله که شفا پیدا کنن!
اگه بخوام فارسی رو پاس بدارم، به زبون وطنی میشه "خودآزاری"، اکثریت خانوما هم دارنش!
یعنی اصلا بیشتریا دارن! مرد و زنم نداره... ولی اصولا مال خانوما ریشه ای تره!
همیشه که نباید چنگالو برداری بکنی تو چشم و چالت، یا حتما که نباید خودتو رنده کنی تا خود آزاری محسوب شه!
به نظر من، همین که چنگیزُ دوس داری و فکر میکنی چنگیز اون قدری که باید دوستت نداره، مازوخیسم داری!
همین که چنگیز دو دقیقه رفته دستشویی جواب پیامتو نداده، شونصد تا فکر جور واجور میاد تو ذهنت، مازوخیسم داری!
البته این ها دسته اول هستن، و اگر قضیه به همینجا ختم شه که خوبه...
تا اینجاها نورماله! طبیعیه!
ولی یه وقتا هست، با چنگیز قهر میکنی... بعد میری سراغ پیام های قبلی، هی میخونی، هی بغض میکنی! میری سراغ عکسای دو نفریتون! بعد عکسای تکیش! بعد عکسای یهوییش! بعد هر سی ثانیه گوشیو چک میکنی ببینی پیام داده یا نه!
گوشی زنگ میخوره از جات می پری! تیریپ انتظار و این صحبتا...
اینام همش مازوخیسمه!
اینجاهای داستان باید یکم نگران خودتون شید...
ولی یک دسته ی سومی هستن، که امیدوارم جز اونا نباشید!
فرض کنید قهرتون با چنگیز طولانی شده یا اصلا چنگیز یابو برش میداره یهو میزنه زیر کاسه کوزه تونو میره!
در این قسمت بیمار مذکور، بعد از طی مراحل بالا، به لایه های جنون نفوذ میکنه و بعد از اینکه به دفعات توی گریه های خودش غرق شد، کلا حواس پنجگانه ش منحل میشه، همه رو شکل چنگیز میبینه، دورو برش حتی اگه خوشبو کننده ی هوا-به به- هم بزنند، میگه این عطر چنگیزه، در این حالت اگر بیمارو به کانال فاضلاب هم منتقل کنید، فکر میکنه در اون مکان مدتی رو با چنگیز گذرونده و اینا...
اینام مازوخیسم حاده که با بستری و قرص درمان میشه!
و اما دسته ی چهارم که خیلی خطرناکن...
این افراد سعی میکنند با موارد، منطقی برخورد کنن! ولی خب بعضی چیزا منطق سرش نمیشه!
اینا هستن که اگه حال چنگیزو ازشون بپرسی، خودشونو میزنن به بی خیالی، که مثلا اصلا مهم نیست و چیزی که زیاده چنگیزو، این چنگیز نشد یه چنگیز دیگه و اینا...
اینا دروغ میگن! (دروغگو دشمن خداس)
یه جوری بزنید تو دهنشون عین تف بچسبن به فرش!
اینا همونان که دارن خودشونو از دلتنگی میجو ان!
اینا خاطره ها رو به صورت سه بعدی مرور میکنن ولی چون نمیخوان به روشون بیارن کاری از دست دوا درمونم ساخته نیست
پیشنهاد من واسه این افراد، اینه که دستاشونو با آب و صابون بشورن، و قبل از خشک کردن با حوله، انگشتاشونو بکنن تو پیریز!
انشاالله که شفا پیدا کنن!
۶.۸k
۰۵ مرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.