به بهانه سالروز فتح اندلس:

به بهانه سالروز فتح اندلس:
فتح اندلس به دست مسلمانان نقطه شروع پیشرفت اروپا بود

اسپانیای فعلی که روزی توسط سپاه اسلام فتح شد، هشت قرن در دست مسلمانان بود و نور تمدن آن که پایه گذارش مسلمانان بودند، سر تاسر اروپا را روشن کرد.

به گزارش خبرگزاری شبستان/کرمان جنوبی
مقدمه
"اندلس " یا شبه‏جزیره‏ی ایبری شامل سرزمین اسپانیا و پرتغال فعلی است. این شبه‏جزیره که اکنون به دو کشور مستقل اسپانیا و پرتغال تقسیم شده است، در جنوب غربی اروپا قرار دارد که از قسمت شمال و شمالِ غربی به خلیج بیسکاری، از سوی شرق به دریای بالئار که جزو دریاهای غربی مدیترانه است ـ و از جنوب به دریای مدیترانه و تنگه جبل الطارق و اقیانوس اطلس هم‏جوار است.  به گفته "هرمان راندل " استاد دانشگاه کلمبیا: مسلمین در قرن دهم میلادی در اسپانیا تمدنی پدید آوردند که در آن تمدن، علوم از صورت عقایدمبهم عمومی درآمده بود و با صنایع و فنون زندگی علمی انطباق یافته بود.
 
 "لاین پل " مستشرق انگلیسی می‏نویسد:
اسپانیا هشت قرن در دست مسلمانان بود و نور تمدن آن، اروپا را نورانی ساخته بود و دشت‏های سوزان این سرزمین در اثر کوشش ملت فاتح، آباد گردید و شهرهای با عظمتی را در این وادی بزرگ به وجود آوردند.
علوم و ادب و صنعت فقط در همین سرزمین اروپایی رونق داشت و از همین رهگذر بود که علوم ریاضی، فلکی گیاه‏شناسی تاریخ، فلسفه و قانون‏گذاری تنها در اسپانیای اسلامی تکمیل شده و نتیجه داده بود.
در این زمینه نوشتار دکتر "مارتینز مونتابث " مستشرق اسپانیایی، نیز ارزنده است:
اگر حاکمیت هشت قرنه‏ی اسلام بر اسپانیا نبود، هرگز این کشور وارد گردونه‏ی تاریخ تمدن نمی‏شد. این دوره، در حالی که اروپای همسایه، اسیر تیرگی جهل و عقب ماندگی بود، روشنایی خرد و فرهنگ را به آن‏جا منتقل کرد.
 
ماجرای فتح اندلس:
زمانی که آفریقا به دست "موسی‏بن نصیر " اداره می‏شد، پادشاه اسپانیا "رودریک  بود. او سی و ششمین و آخرین پادشاه گوت دراندلس بود.
ماجرای فتح اندلس از آن جا آغاز گردید که "ژولین ـ فرماندار "سبته " ـبه خاطر تعرضی که از سوی رودریک به دخترش شده بود، از پادشاه سرپیچی کرده و به ناچار به فراریان دیگر اسپانیا در آفریقا پیوست و با اصرار از موسی‏بن نصیر ـ حاکم مسلمان آفریقاـ خواست تا اسپانیا را از چنگال ستمگرانه پادشاه غاصبش نجات بخشد. در پاسخ به این درخواست، موسی‏بن نصیر باگرفتن اجازه از ولیدخلیفه‏ی مسلمانان ـ یک افسر جوان و شجاع به نام "طریف " را برای کشف و گردآوری اطلاعات لازم و مقدماتی به سواحل جنوبی اسپانیا فرستاد.
وقتی گزارش‏های رضایت بخش او به دست موسی رسید، در ماه رجب سال 92 هجری قمری "طارق بن زیاد " ـ از لایق‏ترین سرداران موسی‏بن نصیر ـ باسپاه اندکی مرکب از هفت هزار نفر مردان جنگی، از تنگه‏ی جبل‏الطارق گذشتند و در محلی که هنوز به نام وی معروف است، پیاده گردیدند و سپس نخست در شهر "الجزیرة الخضراء "فرود آمده و نماز صبح را در آن‏جا به پا داشت، و با برافراشتن پرچمِ نبرد به نبرد و پیش‏روی پرداخت. بعدها در همان محل برافراشته شدن پرچم‏ها، مسجدی به نام "مسجد الرایات " ساخته شد که حتی تا زمان مراکشی ـ از دانشمندان قرن ششم و هفتم ه. ق ـ به همین نام باقی بوده است.
از سویی گوت‏ها نیز بسیار کوشیدند تا راه را بر طارق بسته و مانع پیشرفت وی گردند، ولی نتوانستند. در پی این حمله‏های نخستین، جمع آنان از هم پاشیده و پراکنده گردیدند و طارق مستقیما به سوی "طلیطله " پیش رفت. که این پیش روی بزرگ در تاریخ ثبت گردیده است. لشکر طارق با سپاه کمکی که از مرکز رسید، بیش از 12 هزار نفر گردید. رودریک که در حال فرونشاندن آشوب‏های شمال کشور بود و "تدمیر " را به جای خود گماشته بود، با شنیدن این خبر به پایتخت برگشت.

"تدمیر " به او نوشته بود: مردمی به کشور ما آمده‏اند که نمی‏دانیم آیا اهل آسمانند یا اهل زمین. " رودریک، امیران ارتش و خان‏های کشور را به جنگ فراخواند و حکم داد که همگی با مردمان و وابستگانشان در شهر "قُرطُبه " به او بپیوندند. طولی نکشید که تعدادنیروهای سپاه سلطنتی به همراه سپاه کمکی امیران اطراف، نزدیک به یکصد هزار تن رسید. این دو لشکر در مکانی به نام "لکه " در روز یکشنبه ـ دو روزمانده به آخر ماه رمضانِ سال 92 ه . ق ـ باهم درگیر شدند و این جنگ تمام عیار میان آن‏ها، تا روز یکشنبه پنجم شوال ادامه یافت. فرزندان تیزا ـ پادشاه پیشین که به دست رودریک کشته شده بود ـ در همان حمله‏ی اول از لشکر رودریک جداشدند، ولی فراوانی لشکریان باقی مانده‏ی رودریک و مناسب بودن سلاح و وسایل جنگی و آرایش خوب نظامی آن‏ها، باعث گردید تا مدت بیشتری در برابر حمله‏های سخت مسلمانان، پایداری نمایند. ولی حمله‏ی پایانی طارق‏بن زیاد، به قدری سخت و سنگین بود که ایستادگی دشمن