مگذار كه عشق، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود!

مگذار كه حتی آب دادنِ گل‌های باغچه، به عادتِ آب دادنِ گل‌های باغچه بدل شود!

عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست، پیوسته نو كردنِ خواستنی‌ست كه خود پیوسته، خواهانِ نو شدن است و دگرگون شدن.
تازگی، ذاتِ عشق است و طراوت، بافتِ عشق.

چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟
عشق، تن به فراموشی نمی‌سپارد، مگر یك بار برای همیشه.
جامِ بلور، تنها یك بار می شكند. میتوان شكسته‌اش را، تكه‌هایش را، نگهداشت. اما شكسته‌های جام، آن تكه‌های تیزِ بُرنده، دیگر جام نیست.

احتیاط باید كرد. همه چیز كهنه میشود و اگر كمی كوتاهی كنیم، عشق نیز.

"بهانه‌ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند"...
--------------------
"یك عاشقانه آرام"