دانی که چرا چوب شودقسمت آتش؟ بی حرمتیش برلب ودندان حسین است دانی که چرا آب فرات است گل آلود شرمندگی اش از لب عطشان حسین است دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش زیرا که خدا نیز عزادار حسین است
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.