/کس نشد پیدا که در بزمت مرا یاد آورد/

/کس نشد پیدا که در بزمت مرا یاد آورد/
/مشت خاکم را مگر بر درگهت باد آورد/
/یک رفیقی دستگیری در جهان پیدا نشد/
/تا به پای قصر شیرین نعش فرهاد آورد/
/در دل خوبان نمیبخشد اثر آیا چرا/
/سنگ را آه و فغان من به فریاد آورد/
/آرزوی مرغ دل زین شیوه حیرانم که چیست/
/تیر خون آلود خود را نزد صیاد آورد/
/در صف عشاق میبالد دل ناشاد من/
/گر به دشنامی لب لعلت مرا یاد آورد/
/دل کند لخت جگر را نذر چشم گل رخان/
/همچو آن طفلی که حلوا پیش استاد آورد/
/باشد آن روزی که آن شوخ فرامش کار من/
/یادی از حال من غمگین ناشاد آورد/
/کیست تا از روی غمخواری درین دشت جنون/
/بهر دست وپای من زنجیر فولاد آورد/
/عشقری از روی علم و فن نمیسازد غزل/
/اینقدر مضمون نو طبع خداداد آورد/