اگر یکبار برای "نداشته هایمان "سوگواری کنیم حالمان بهتر م

اگر یکبار برای "نداشته هایمان "سوگواری کنیم حالمان بهتر میشود و دیگر هر روز و شب با حسرتی بزرگ به جا خالی های زندگیمان چشم نمیدوزیم و سری تکان نمیدهیم !
در تمام زندگی ها جاهای خالی بزرگی وجود دارد که دیگر قرار نیست پُر شوند ! یا میتوانیم مدام چشم بدوزیم و حسرت بخوریم یا سوگواری کنیم و با این درد کنار بیاییم .
"نداشته های" زندگی هر فرد بسیار دردناک و غمگین کننده است.
یکی محبت پدر را ندارد ، یکی خانه ندارد !
یکی دست ندارد و دیگری ...
برای بعضی از "نداشته ها" نباید تلاش کرد ! باید فقط کنار امد . فقط کنار امد و اجازه داد جریان زندگی کارش را انجام دهد و برود جلو.
مثل کسی میماند که سالهاست قبول نمیکند ،پایش قطع شده است ! به هر حال یا باید روزی قبول کند یا همیشه در حسرت پایش باقی بماند ! اینکه ادمها کدام گزینه را انتخاب میکنند به توانایی درونی انها برمیگردد . انهایی که با "نداشته های " بزرگی کنار امده اند معمولا همانهایی هستند که در سخت ترین تجربه ها طاقت اورده اند و جلو رفته اند .
نداشته ها ، خودشان به اندازه ی کافی دردناک هستند ، لازم نیست تبدیلشان کنیم به رنج هایی سمج!
نداشتنِ پا دردناک است ، قبول اینکه پا نداریم بسیار دردناکتر است اما کشنده نیست!
هزاران ادم پا ندارند و زندگی میکنند ، هزاران ادم پدر و مادر ندارند و زندگی میکنند ،هزاران ادم طرد شده اند و زندگی را ادامه داده اند ، هزاران ادم شکست خورده اند و جلو رفته اند !
اگر پیله ای از رنج به دور خود ساخته اید مطمئن باشید که خودتان هم میتوانید ان را باز کنید ! دردهای نداشته هایتان را تبدیل به رنج های ماندگار نکنید .
گریه کنید . داد بزنید و تمامش کنید ! تمامش کنید این رنج لعنتی را !
بدونِ خیلی از نداشته ها میتوانیم زنده بمانیم و زندگی کنیم . شک نکنید . تاریخ پُر است از ادمهایی که هیچ نداشته اند اما تصمیم گرفته اند ادامه دهند .
تصمیم بگیرید و بدنتان به شما کمک میکند . ذهنتان به شما کمک میکند . ادم درونی تان به شما کمک میکند . و اگر تصمیم گرفتید مطمئن باشید ، روزی بلند میشوید و ارام تر و قوی تر از همیشه ، صبحتان را شروع میکنید . .