و چه شیرین است

و چه شیرین است
رنج بردن ، پا فشردن
در رهِ یک ‌آرزو، مردانه مُردن،
و اندر امّید بزرگ خویش،
با سرود زندگی بر لب،
جان سپردن،
آه اگر باید،
زندگانی را به خون خویش
رنگ آرزو بخشید،
و به خون خویش ، نقش
صورت دلخواه زد بر پرده امّید،
من به جان و دل پذیرا میشوم
این مرگ خونین را...