سوم خرداد...

سوم خرداد...

روزی که هر ایرانی به ایرانی بودن خود افتخار میکرد...

روزی که تمام ایران برای شکست نوکر کدخدا متحد شدند و نتیجه گرفتند...

روزی که همه مردم، چه انقلابی و چه غیر انقلابی از ته دل خوشحال شدند...

خوشحال شدند که بعد دویست سال دیگر در هیچ جنگ یا معاهده ای آذزبایجانها، بحرین ها و ... از ایران جدا نشد...

و این همان تجلی غیرت دینی کسایی بود که در حسینیه ها سینه میزدند و از ائمه مدد میگرفتند تا از ایران دفاع کنند...

همین غیرت دینی باعث بوجود امدن فهمیده ها شد که با سن کم از خیلی از افراد فهمیده تر باشند...

فهمیده تر بودند چون تو فکرشون بخشش اروند نبود!!!

فروختن اطلاعات نبود!!!

و...

در سوم خرداد با دیگربه مردم اثبات شد که این مملکت را مذهب نگه داشته و اگر ما تعلقات مذهبی را کم کنیم وحدت حاصل نمی شود...

ای کاش عده ای از سوم خرداد درس بگیرند...

عده ای که بعدها با افتخار ادعای دمکراسی کردند و حرف از حقوق ملت زدند، اون زمان حاضر بودند خاک بفروشند و می گفتند فلان منطقه نباشد چه می شود؟؟؟!

همین عده خیلی زود فراموش کردند و با شعار آزادی ضربه ای بزرگ تر از جنگبه ملت و فرهنگ وارد کردند و همه چی داشتند الا آزادی...

اگر در جنگ بنی صدرها مشخص شدند، بعد جنگ هم بنی صدرهایی خودشونو نشان دادند و تمام توان خود را برای اسقاط نظام به کار گرفتند...

و این روزها مخالفان خود را هرچی بخواهند می نامند...

و این یعنی تجلی شعار زنده باد مخالف من؟؟؟؟

یعنی اگه زیاد حرف بزنیم دستور میدهند ما را اخراج کنند...