بعضی وقتها فقط یه تلنگر کوچیک کافیه تا منفجر شی،

بعضی وقتها فقط یه تلنگر کوچیک کافیه تا منفجر شی،
تا از بالای یه بلندی پرت شی پایین،
تا اون ظاهر خوشحال و لبخند مسخرت از بین بره..!
بعضی وقت ها اونقدر حرف و درد داری که نمیدونی باید
از کجا شروع کنی و کی رو مقصر بدونی،خودت رو زندگی رو و یا....!!
دقیقأ همونجاست که هرچیز کوچیکی رو بزرگ میکنی تا راحت تر گریه کنی،
تا خودت رو خالی کنی،
فحش بدی و داد بزنی...!
اما بالاخره یه جایی دیگه کم میاری،
خسته میشی و زل میزنی به یه گوشه،
دیگه بغض هم نمیکنی،
کلی حرف داری که باید بزنی ولی کلمه ها کنار هم مرتب نمیشن و لال میشی!
دهنت رو باز میکنی ولی صدایی بیرون نمیاد
و تو ذهنت یه مشت جمله های نامرتب شروع میکنن
به چرخیدن و واسه آروم شدنت شروع میکنی به نوشتن،
هرچیزی که از ذهنت میگذره رو خالی میکنی
رو کاغذ و میفهمی که حتی دیگه نمیتونی مثل قبل بنویسی!!
خودت میمونی و یه سری خط خطی های بی معنی!
میدونی من خواستم که قوی تر باشم و ادامه بدم اما نشد،باختم!
خواستم و نشد و فهمیدم خواستن توانستن نیست...
میدونم که فردا صبح باید دوباره خودم رو جمع و جور کنم
و بگم دیشب یه شب معمولی بوده!!
و این زندگیم رو سخت تر کرده
آدما بعضی وقتا پر حرفن اما لال میشن...!
#آدما_بعضی_وقتا_پر_حرفن_اما_لال_میشن✌ ️❤ ️