بین خودمان بماند…

بین خودمان بماند…
اگر از رفتن ها
نیامدن ها
و نبودن هایش بگذریم
“مرد موجودی ست لعنتی و دوست داشتنی”
از نگاه
سکوت
غم
غرور
لبخند و
دست هایش…
خوب نگاهشان کن!
ببین چگونه دنیا را در خود جای می دهند!
گاه با نوازشی تو را به خواب می برند و گاه به بیداری
چقدر دوست داشتنی اند زمانی که شعر می شوند
عشق است که در خیابانی شلوغ شالت را مرتب کنند
راستی!
تا به حال دستت در دستش
در جیب بارانی اش جا مانده