(به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (

(به یاد آر) روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم، پس هر کس نامه عملش را به دست راست دهند آنها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد.
تفسیر المیزان - خلاصه
(یوم ندعوا کل اناس بامامهم فمن اوتی کتابه بیمینه فاولئک یقرؤن کتابهم و لا یظلمون فتیلا): (بیادآور روزی که هر قومی را با کتاب و رهبرشان دعوت کنیم ، پس هر کس کتابش به دست راستش داده شود، آنان نامه عملشان را قرائت می کنند و ابدا مورد ستم واقع نمی شوند)، مراد از (یوم ) روز قیامت است و (امام )یعنی مقتداء و پیشوا(43) و خداوند کسانی را که بشر را به امر خدا هدایت می کنندبه این نام نامیده (44)، و افرادی را که رهبر گمراهانند ائمه کفر خوانده است (45)،همچنین کتابهای آسمانی را نیز امام نامیده است (46)، و در قرآن لوح محفوظ نیزامام نامیده شده (47). اما از آنجا که در این آیه امام به مردم نسبت داده شده (امامهم ) معلوم می شود که مراداز امام هر قوم ، همان اشخاصی هستند که آن قوم به آنها اقتداء کرده و در راه حق یاباطل از آنها پیروی نموده اند، به هر جهت می فرماید: در روز قیامت هر طائفه ای بامقتدایشان در محضر الهی خوانده می شوند، در آن زمان هر کس که به جهت صلاحیت عقیده و عملش صحیفه اعمالش بدست راستش داده شود، او با حالتی شادمان و خشنودآن نامه را دیده و می خواند و در خصوص جزای اعمالش ابدا مورد ستم قرار نمی گیرد،بلکه خداوند به طور تام و کامل جزای آنها را به ایشان خواهد داد و (فتیل ) چنانچه گفته شد به معنای پوسته نازکی میان هسته خرماست و وقتی می فرماید به اندازه فتیلی موردستم واقع نمی شوند، کنایه از آنست که ابدا مورد ظلم قرار نمی گیرند.
کته ها

«فتیل»، رشته‌ی باریک میان شکاف هسته‌ی خرماست، کنایه از چیز بسیار اندک و کوچک و حقیر می‌باشد.

قرآن از دو گونه پیشوا نام برده است: یکی امام نور و هدایت، «أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا» «2»*
#ایات امامه#
#امامت#
#رهبری#
#اسرا71#