از حاشیه سازی روحانی در شبِ روز قدس تا حاشیه سازی برای رو
از حاشیه‌سازی روحانی در شبِ روز قدس تا حاشیه‌سازی برای روحانی در روز قدس
محمد ایمانی نوشت:
🔹 امروز در حاشیه راهپیمایی عظیم و ضدصهیونیستی روز قدس، چند نفر در کنار آقای روحانی شعار مرگ بر منافق و «روحانی - بنی‌صدر، پیوندتان مبارک» سر دادند.
🔹 این عده یا مردم عادی بودند که به بی‌حرمتی‌های چند ماه اخیر روحانی، واکنشِ آمیخته با هیجان نشان داده‌اند یا عناصر ماموریت‌داری که برنامه داشته‌اند تا از این طریق برای روحانی مظلوم‌نمایی کنند؛ چنان‌که به فاصله چند دقیقه، فضای مجازی پر شد از مظلوم‌نمایی و اینکه به رئیس‌جمهور توهین شده است.
🔹 اما هرطور که این حاشیه را تحلیل کنیم، باید روی عنوان اهانت قدری تامل کرد.
🔷 چگونه است که وقتی آقای روحانی باد به دماغ می‌اندازد، رگبار اهانت و اتهامات خلاف واقع را به سمت به منتقدان دانشگاهی و حوزوی و علمای برجسته و سپاه و بسیج و... می‌گیرد و با افتخار لبخند می‌زند، سیاسیون و رسانه‌های همسو با دولت نه تنها ترش نمی‌کنند، بلکه حتی برای او کف هم می‌زنند و هورا می‌کشند، اما برای یک حاشیه چند نفره در راهپیمایی عظیم روز قدس (با فرض اینکه مهندسی تیم عملیات روانی نزدیک به دولت نباشد) کف بر لب می‌آورند و فریاد وامصیبتا سر می‌دهند؟ یک بام و دو هوا چرا؟!
🔹 مگر اهانت بد و اهانت خوب داریم؟
🔹 یعنی اگر کسی عنوان ریاست‌جمهوری را یدک بکشد و به منتقدان فرهیخته القابی مانند «مزدور، بی‌شناسنامه، ترسو، افراطی، جیببر، مستضعف فکری، متوهم، بزدل ، کاسب تحریم، فاسد، عقب مانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری و...» نثار کند، شایسته است اما اگر چند نفر او را منافق بخوانند و با بنی‌صدر مقایسه کنند، کار ناشایستی کرده‌اند؟
🔹 اگر پای مشاوران امنیتی و عملیات روانی آقای روحانی در کار نباشد، باید گفت او مشتی از خروار را می‌درود که خود کِشته و آب داده است.
🔹 چرا هیچ یک از مدعیان امروز، یک بار به بی‌نزاکتی‌های ۴ ساله آقای روحانی اعتراض نکرده‌اند تا باور کنیم که صداقت دارند؟
محمد ایمانی نوشت:
🔹 امروز در حاشیه راهپیمایی عظیم و ضدصهیونیستی روز قدس، چند نفر در کنار آقای روحانی شعار مرگ بر منافق و «روحانی - بنی‌صدر، پیوندتان مبارک» سر دادند.
🔹 این عده یا مردم عادی بودند که به بی‌حرمتی‌های چند ماه اخیر روحانی، واکنشِ آمیخته با هیجان نشان داده‌اند یا عناصر ماموریت‌داری که برنامه داشته‌اند تا از این طریق برای روحانی مظلوم‌نمایی کنند؛ چنان‌که به فاصله چند دقیقه، فضای مجازی پر شد از مظلوم‌نمایی و اینکه به رئیس‌جمهور توهین شده است.
🔹 اما هرطور که این حاشیه را تحلیل کنیم، باید روی عنوان اهانت قدری تامل کرد.
🔷 چگونه است که وقتی آقای روحانی باد به دماغ می‌اندازد، رگبار اهانت و اتهامات خلاف واقع را به سمت به منتقدان دانشگاهی و حوزوی و علمای برجسته و سپاه و بسیج و... می‌گیرد و با افتخار لبخند می‌زند، سیاسیون و رسانه‌های همسو با دولت نه تنها ترش نمی‌کنند، بلکه حتی برای او کف هم می‌زنند و هورا می‌کشند، اما برای یک حاشیه چند نفره در راهپیمایی عظیم روز قدس (با فرض اینکه مهندسی تیم عملیات روانی نزدیک به دولت نباشد) کف بر لب می‌آورند و فریاد وامصیبتا سر می‌دهند؟ یک بام و دو هوا چرا؟!
🔹 مگر اهانت بد و اهانت خوب داریم؟
🔹 یعنی اگر کسی عنوان ریاست‌جمهوری را یدک بکشد و به منتقدان فرهیخته القابی مانند «مزدور، بی‌شناسنامه، ترسو، افراطی، جیببر، مستضعف فکری، متوهم، بزدل ، کاسب تحریم، فاسد، عقب مانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری و...» نثار کند، شایسته است اما اگر چند نفر او را منافق بخوانند و با بنی‌صدر مقایسه کنند، کار ناشایستی کرده‌اند؟
🔹 اگر پای مشاوران امنیتی و عملیات روانی آقای روحانی در کار نباشد، باید گفت او مشتی از خروار را می‌درود که خود کِشته و آب داده است.
🔹 چرا هیچ یک از مدعیان امروز، یک بار به بی‌نزاکتی‌های ۴ ساله آقای روحانی اعتراض نکرده‌اند تا باور کنیم که صداقت دارند؟
۳۱۲
۰۲ تیر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.