عکس میل باطن خود ناخدا خواندم تو را

عکس میل باطن خود ناخدا خواندم تو را
با یقین در خلوتم اما خدا خواندم تو را

شاهکار عشقی و خاتم به سائل میدهی
پس انیس خاطر شاه و گدا خواندم تو را

قل هو والله احد،حیدر اسد،حیدر صمد
در قنوت خود بجای ربنا خواندم تو را

خلق عالم،رزق عالم،از ازل دست تو بود
از زمین تا عرش حق صاحب بنا خواندم تو را

پای خود را از گلیمم بیشتر کردم دراز
هو کشیدم یاعلی جان هر کجا خواندم تو را

هیچ کس غیر تو نفس حضرت خاتم نشد
پس نوشتم یاعلی و مصطفی خواندم تو را

پس نوشتم صفحه ای بابا به اجبار دبیر
وقت خواندن جای بابا با صدا خواندم تو را

درس قرآن بود و حرف از باء بسم الله شد
نقطه نقطه خط به خط در هر هجا خواندم تو را

جز دوات و کاغذ اصلأ نیست قرآن بی علی
کافرش خوانید هر کس شد مسلمان بی علی

پیش تر از خلقت جن و ملائک بوده است
پس نمانده عالم ایجاد یک آن بی علی

امر امر مرتضی باشد به غیر از این که نیست
دردها قطعأ نخواهد گشت درمان بی علی

هر کسی در لحظه ی جان دادن او را دیده است
پس نمی آید به لب با این سند جان بی علی

من بهشت بی علی را مینویسم دوزخ است
پشت بر هر هشت جنت کرد سلمان بی علی

حب او ایمان و بغضش نیز کفر مطلق است
هیچ معنائی ندارد بحث ایمان بی علی

در همین فقر خودم اصلأ بمیرم بهتر است
من نخواهم خورد از دست کسی نان بی علی

نوکری در خانه اش آورده قنبر را به وجد
میثم اش هم بر سر دار آورد سر را به وجد

بود امیرالمومنین ساقی کوثر از ازل
آورد این منصب او حوض کوثر را به وجد

تا اذان بر اشهد و ان علیأ میرسد
خود به خود می آورد الله و اکبر را به وجد

حرف اکملت و لکم هر بار گفته میشود
این سخن می آورد قطعأ پیمبر را به وجد

با دو انگشتش علی کنده ست درب قعله را
اینچنین آورده حیدر،اهل خیبر را به وجد

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار
نغمه ی جبرییل آورده ست لشگر را به وجد

آن خطیب از بس فضیلت های حیدر را شمرد
پا به پای مستمع آورد منبر را به وجد

پس قسم خوردم قسم بر جان خونخواه علی
وای اگر افتد به دامان کسی آه علی

سال ها تفسیر شد اما نشد حق اش ادا
در میان حوزه ها یک حرف کوتاه علی

او صراط المستقیم است و امام المتقین
پس ندارد عاشقی راهی به جز راه علی

کور بوده آن کسی که راه را گم کرده است
با وجود نور روز افزون مصباح علی

اینکه از اهل بهشتم یا جهنم روز حشر
بستگی دارد یقین دارم به دلخواه علی

روشنی ماه که از تابش خورشید نیست
هر دو میگرند نور از چهره ی ماه علی

من نجف را قبله میدانم از این رو میکنم
سجده های واجبم را هم به درگاه علی