باور کن صدامو باور کن / صدایی که تلخ و خسته س

باور کن صدامو باور کن / صدایی که تلخ و خسته س
باور کن قلبمو باور کن / قلبی که کوهی اما شکستست
شکستست
باور کن دستامو باورکن / یه ساقه ی نوازشه
باور کن چشم منو باورکن / که یه قصیده خواهشه
وسوسه ی عاشق شدن التهاب همه لحظه هامه
حسرت فریاد کردنه، اسم کسی با صدامه
اسم تو هر اسمی که هست مثل غزل که عاشقانست
پر وسوسه مثل سحر مثل غربت صادقانست
باور کن اسمو باور کن من فصل بارون و برگم
مترود باغ و گل شبنم درختم درختی خشکی به دست تگرگم
باور کن همیشه باور کن که من به عشق صادقم
باور کن حرف منو باور کن که من همیشه عاشقم