بعد از رفتنش خودمو گم کردم ...

بعد از رفتنش خودمو گم کردم ...
هر لحظه ی زندگیم طعمِ مرگ میداد !
دلم خوش بود به اینکه هر روز پیجشو چک میکنمو عکساشو میبینم که اونم طولی نکشید بلاکم کرد ...!
یه روز برام اسکرین شاتِ صفحشو فرستادن ؛
دیدم در پیوند دوستیه ؛
باورم نمیشد ...
خودمو دلداری میدادم میگفتم نه امکان نداره ...
اگه دوسم نداشت پس چرا اون حرفا رو میزد؟!!
چرا گذاشت دستاشو بگیرم؟!!
نمیخواستم باور کنم که همه ی اون حرفایِ قشنگش دروغ بوده ...!
گاهی اوقات یه دروغ شیرین بهتر از یه حقیقت تلخِ ...!!!
حالا یک سالی از اون قضیه گذشته ...
خیلی سعی کردم تا به روال عادی زندگی برگردم ...
تا اومدم خودمو پیدا کنم ،
توو خیابون پیداش کردم ...!
دوباره روز از نو روزی از نو ...!
اونهمه تلاش توو یک ثانیه به باد رفت ...!
کی گفته مرور زمان همه چیو درست میکنه؟!!
نه ...
جای خالی بعضی از آدما تویِ زندگی همیشه درد میکنه ،
همیشه ...!