تشخیص سنگ کلیه با آزمایش ادرار، عکس ساده شکم یا سونوگرافی
تشخیص سنگ کلیه با آزمایش ادرار، عکس ساده شکم یا سونوگرافی انجام می شود
علایم سنگ های کلیوی
بیماران مبتلا به سنگ های کلیه معمولاً با دوره های درد شدید، پیچشی و متناوب که هر چند دقیقه یک بار می گیرد و ول می کند، مراجعه می کنند. درد معمولاً ابتدا در ناحیه پهلوها و پشت، درست پایین دنده ها، ظاهر می شود که به تدریج به کشاله ران و ناحیه تناسلی انتشار می یابد و با دفع سنگ، درد بیمار متوقف می شود. بیماران به دلیل فعالیت دستگاه عصبی خودمختار (سمپاتیک) پوست سرد، تعریق و حالت تهوع دارند.
اکثر بیماران خون در ادرار دارند که ممکن است میکروسکوپی باشد و تنها با آزمایش ادرار مشخص شود یا کاملاً ادرار، کدر یا تیره به نظر آید. این علایم به دلیل ایجاد انسداد در مسیر خروج ادرار به وجود می آیند. بنابراین تا وقتی که سنگ، مسیر ادراری را به طور نسبی یا کامل دچار انسداد نکند؛ می تواند بدون علامت باشد و این به آن معناست که ممکن است بسیاری از ما سنگ کلیه داشته باشیم ولی از آن بی خبر باشیم.
همچنین ممکن است سنگ های کلیوی به صورت دوره ای به وجود بیایند؛ حلّ و دفع شوند و سنگ های جدیدی تشکیل شوند بدون آنکه شخص از آنها اطّلاعی داشته باشد. در این گونه موارد شخص ممکن است گهگاه احساس سنگینی، گزگز یا دردهای خفیف کلیوی داشته باشد.
شیوع سنگ کلیه
بیشترین شیوع سنگ کلیه در گروه سنی ۱۸ تا ۴۵ سال دیده می شود. معمولاً بزرگسالان بالای ۳۰ سال از هر دو جنس (زن و مرد) مبتلا می شوند اما شیوع سنگ کلیه در مردان ۵ تا ۱۰ برابر بالاتر است. میزان بروز سنگ های کلیوی در کشورهای توسعه یافته بیشتر است که به دلیل مصرف زیاد پروتئین همراه با رژیم غذایی کم فیبر است. چهل درصد بیماران مبتلا به اولین حمله سنگ کلیه در عرض ۲ تا ۳ سال دچار یک حمله مجدد می شوند و ۷۵ درصد مبتلایان نیز در عرض ۷ تا ۱۰ سال دچار عود می شوند.
تشخیص و درمان در طبّ کلاسیک
تشخیص سنگ کلیه عمدتاً براساس علایم بالینی، آزمایش ادرار، عکس ساده شکم یا سونوگرافی انجام می شود.
درمان هم شامل تجویز داروهایی برای کاهش درد، شل کردن عضلات حالب(برای حرکت سریعتر سنگ)، تجویز داروهای حل کننده سنگ، سنگ شکن و نهایتاً جرّاحی است.
نکته های پیشگیرانه و درمانی بر اساس رویکرد طبّ سنّتی
اگر چه سنگ های کلیه، انواع مختلف و بالطبع روشهای گوناگونی برای پیشگیری و درمان دارند؛ ولی نکات ذیل را به عنوان نکاتی عمومی، ساده و قابل اجرا در ۳ بخش ذکر می کنیم.
الف – کنترل درد: شاید برای بیماری که دچار سنگ کلیه است هیچ چیزی مهمتر از کنترل درد شدیدش نباشد؛ دردی که گاه به مسکّن های تزریقی مخدّر مانند مورفین نیز به خوبی پاسخ نمی دهد؛ امّا طبّ سنّتی برای این مشکل راه حل های ساده ای دارد:
الف – الف- بادکش گذاری: بادکش گذاری اثری فوق العاده در رفع اسپاسم عضلات حالب دارد و تقریباً بلافاصله درد را تسکین می دهد؛ در واقع، بادکش گذاری با شل کردن عضلات صاف حالب، درد را کاهش داده باعث تسهیل حرکت و دفع سنگ خواهد شد. برای این کار موضع حداکثر درد را با یک روغن مناسب چرب کرده در همان ناحیه بادکش بگذارید و تا رفع کامل درد(معمولاً ۱۵-۱۰ دقیقه) آن را برندارید. طبیعی است که با این کار ممکن است پس از مدتی درد را در نقطه ای پائین تر از نقطه قبلی احساس کنید که علت آن حرکت سنگ است. به موازات تغییر محل درد، جای بادکش ها را عوض می کنید تا وقتی که سنگ داخل مثانه شود و درد از بین برود.
اگر درد بیمار در ناحیه ای وسیع پخش است؛ در کلّ ناحیه درد بادکش بگذارید. اگر درد بیمار در جاهایی مثل بیضه یا کشاله ران احساس می شود و طبیعتاً نمی توانید محلّ اصلی سنگ را پیدا کنید؛ مسیری از روی کلیه تا روی مثانه را بادکش گذاری کنید. این مسیر از کلیه شروع می شود؛ ۲۰-۱۵ سانتی متر به سمت پایین حرکت می کند و سپس با گذشتن از پهلوی بیمار با مسیری مورّب به سمت مثانه(قسمت بالای ناحیه تناسلی) می رسد. این نحوه بادکش گذاری تقریباً شکست درمانی ندارد.
پس از مدیریت اورژانسی درد و در طول درمان دارویی، بادکش گذاری روزانه (روزی یک بار به مدّت ۲۰-۱۵ دقیقه) روی کلیه مبتلا باعث افزایش خون رسانی کلیه و تسریع در حل شدن سایر سنگ ها و جلوگیری از تشکیل سایر سنگ ها خواهد شد.
الف- ب- سایر روش ها: در صورتی که به هر دلیل قادر به بادکش گذاری نیستید؛ می توانید یک عدد آجر(ترجیحاً آب ندیده) را داغ کرده لای حوله پیچیده روی موضع درد بگذارید و تا حدّ تحمّل، آن را برندارید. این کار اگر چه تأثیر بادکش را ندارد؛ امّا به ویژه در کنترل دردهای خفیف تر مؤثّر است.
علایم سنگ های کلیوی
بیماران مبتلا به سنگ های کلیه معمولاً با دوره های درد شدید، پیچشی و متناوب که هر چند دقیقه یک بار می گیرد و ول می کند، مراجعه می کنند. درد معمولاً ابتدا در ناحیه پهلوها و پشت، درست پایین دنده ها، ظاهر می شود که به تدریج به کشاله ران و ناحیه تناسلی انتشار می یابد و با دفع سنگ، درد بیمار متوقف می شود. بیماران به دلیل فعالیت دستگاه عصبی خودمختار (سمپاتیک) پوست سرد، تعریق و حالت تهوع دارند.
اکثر بیماران خون در ادرار دارند که ممکن است میکروسکوپی باشد و تنها با آزمایش ادرار مشخص شود یا کاملاً ادرار، کدر یا تیره به نظر آید. این علایم به دلیل ایجاد انسداد در مسیر خروج ادرار به وجود می آیند. بنابراین تا وقتی که سنگ، مسیر ادراری را به طور نسبی یا کامل دچار انسداد نکند؛ می تواند بدون علامت باشد و این به آن معناست که ممکن است بسیاری از ما سنگ کلیه داشته باشیم ولی از آن بی خبر باشیم.
همچنین ممکن است سنگ های کلیوی به صورت دوره ای به وجود بیایند؛ حلّ و دفع شوند و سنگ های جدیدی تشکیل شوند بدون آنکه شخص از آنها اطّلاعی داشته باشد. در این گونه موارد شخص ممکن است گهگاه احساس سنگینی، گزگز یا دردهای خفیف کلیوی داشته باشد.
شیوع سنگ کلیه
بیشترین شیوع سنگ کلیه در گروه سنی ۱۸ تا ۴۵ سال دیده می شود. معمولاً بزرگسالان بالای ۳۰ سال از هر دو جنس (زن و مرد) مبتلا می شوند اما شیوع سنگ کلیه در مردان ۵ تا ۱۰ برابر بالاتر است. میزان بروز سنگ های کلیوی در کشورهای توسعه یافته بیشتر است که به دلیل مصرف زیاد پروتئین همراه با رژیم غذایی کم فیبر است. چهل درصد بیماران مبتلا به اولین حمله سنگ کلیه در عرض ۲ تا ۳ سال دچار یک حمله مجدد می شوند و ۷۵ درصد مبتلایان نیز در عرض ۷ تا ۱۰ سال دچار عود می شوند.
تشخیص و درمان در طبّ کلاسیک
تشخیص سنگ کلیه عمدتاً براساس علایم بالینی، آزمایش ادرار، عکس ساده شکم یا سونوگرافی انجام می شود.
درمان هم شامل تجویز داروهایی برای کاهش درد، شل کردن عضلات حالب(برای حرکت سریعتر سنگ)، تجویز داروهای حل کننده سنگ، سنگ شکن و نهایتاً جرّاحی است.
نکته های پیشگیرانه و درمانی بر اساس رویکرد طبّ سنّتی
اگر چه سنگ های کلیه، انواع مختلف و بالطبع روشهای گوناگونی برای پیشگیری و درمان دارند؛ ولی نکات ذیل را به عنوان نکاتی عمومی، ساده و قابل اجرا در ۳ بخش ذکر می کنیم.
الف – کنترل درد: شاید برای بیماری که دچار سنگ کلیه است هیچ چیزی مهمتر از کنترل درد شدیدش نباشد؛ دردی که گاه به مسکّن های تزریقی مخدّر مانند مورفین نیز به خوبی پاسخ نمی دهد؛ امّا طبّ سنّتی برای این مشکل راه حل های ساده ای دارد:
الف – الف- بادکش گذاری: بادکش گذاری اثری فوق العاده در رفع اسپاسم عضلات حالب دارد و تقریباً بلافاصله درد را تسکین می دهد؛ در واقع، بادکش گذاری با شل کردن عضلات صاف حالب، درد را کاهش داده باعث تسهیل حرکت و دفع سنگ خواهد شد. برای این کار موضع حداکثر درد را با یک روغن مناسب چرب کرده در همان ناحیه بادکش بگذارید و تا رفع کامل درد(معمولاً ۱۵-۱۰ دقیقه) آن را برندارید. طبیعی است که با این کار ممکن است پس از مدتی درد را در نقطه ای پائین تر از نقطه قبلی احساس کنید که علت آن حرکت سنگ است. به موازات تغییر محل درد، جای بادکش ها را عوض می کنید تا وقتی که سنگ داخل مثانه شود و درد از بین برود.
اگر درد بیمار در ناحیه ای وسیع پخش است؛ در کلّ ناحیه درد بادکش بگذارید. اگر درد بیمار در جاهایی مثل بیضه یا کشاله ران احساس می شود و طبیعتاً نمی توانید محلّ اصلی سنگ را پیدا کنید؛ مسیری از روی کلیه تا روی مثانه را بادکش گذاری کنید. این مسیر از کلیه شروع می شود؛ ۲۰-۱۵ سانتی متر به سمت پایین حرکت می کند و سپس با گذشتن از پهلوی بیمار با مسیری مورّب به سمت مثانه(قسمت بالای ناحیه تناسلی) می رسد. این نحوه بادکش گذاری تقریباً شکست درمانی ندارد.
پس از مدیریت اورژانسی درد و در طول درمان دارویی، بادکش گذاری روزانه (روزی یک بار به مدّت ۲۰-۱۵ دقیقه) روی کلیه مبتلا باعث افزایش خون رسانی کلیه و تسریع در حل شدن سایر سنگ ها و جلوگیری از تشکیل سایر سنگ ها خواهد شد.
الف- ب- سایر روش ها: در صورتی که به هر دلیل قادر به بادکش گذاری نیستید؛ می توانید یک عدد آجر(ترجیحاً آب ندیده) را داغ کرده لای حوله پیچیده روی موضع درد بگذارید و تا حدّ تحمّل، آن را برندارید. این کار اگر چه تأثیر بادکش را ندارد؛ امّا به ویژه در کنترل دردهای خفیف تر مؤثّر است.
۴.۹k
۱۸ آذر ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.