حقیقتی شگفت درباره دو فاصله
حقیقتی شگفت درباره دو فاصله
ان الصفا والمروه من شعائر الله
در حج هفت بار وهر بار 378 متر، میان صفا ومروه سعی میکنی،و سعی یعنی به هروله رفتن برای کشف تجربه ای هاجروار در دستیابی به آب حقیقت...
در کربلا نیز، ارباب در یکسو آرمیده ودرست در 378 متر آن سو تر عباس!
واین یعنی چه؟؟؟
نماز عشق را در فاصله رکن ومقام میخوانی و آنگاه سعی میکنی، میان صفا ومروه، به یاد هروله هاجر کربلا، زینب سلام الله علیها از علقمه تا گودال قتلگاه...
دوباره به رکن، مقام، صفا، مروه، مشعر، عرفات و میقات بیندیش تا حقیقت نهفته در این کلمات را دریابی.
مگر نه اینست که در همیشه ترین کتاب، صفا و مروه را "شعار" خوانده است، وهر شعار یعنی نماد و اشارتی به سوی حقیقت.
"رکن" حسین است و "مقام" عباس...
آرامگاه عباس " صفا" است و آرامگاه" حسین" مروه...
شعائر حج را دانستی، حقایقش را نیز بدان.
تو آنگاه حج ات مقبول افتد در طواف، که سعی صفا و مروه کنی در حقیقت، که زیارت بین رکن ومقام است.و مگر نشنیده ای که گفته اند:
حجت زمان آنگاه که بیاید در بین رکن ومقام تکیه بر کعبه نهد و قیام بیاغازد مابین رکن و مقام...
آری مقام عباس است واز آنجا که بگذری باید در عرفات به عرفان خویش پردازی، عرفه را پشت سر نهی تا شایسته قربانی کردن جان به جانان شوی، آنگاه خود را از احرام در آور.
تو که شیعه ولایتی، بدان که زیارت عباس و عشق به عباس اگر نداشته باشی ، شیعه گری ندانی که در حج شیعه، رکن ومقام جایگاه خاصی دارد و چنین است سعی صفا و مروه که اگر سعی صفا ومروه نکنی به مشعر نرسی وچون به مشعر نرسیدی در عرفات در نیایی وچون در عرفات نیایی به معرفت نرسی.
آری حسین " ثار الله " است و عباس "ثار الولایه"...
عباس آینه حسین است و حسین آینه خدا..
عباس خدا را در حسین دید...
وتو اگر طالب حقی، خدا را در این دو آینه بنگر...
دو تا گنبد طلایی که اسمش بین الحرمینه
هر کجاش که پامیذاری جاقدمهای حسینه
ان الصفا والمروه من شعائر الله
در حج هفت بار وهر بار 378 متر، میان صفا ومروه سعی میکنی،و سعی یعنی به هروله رفتن برای کشف تجربه ای هاجروار در دستیابی به آب حقیقت...
در کربلا نیز، ارباب در یکسو آرمیده ودرست در 378 متر آن سو تر عباس!
واین یعنی چه؟؟؟
نماز عشق را در فاصله رکن ومقام میخوانی و آنگاه سعی میکنی، میان صفا ومروه، به یاد هروله هاجر کربلا، زینب سلام الله علیها از علقمه تا گودال قتلگاه...
دوباره به رکن، مقام، صفا، مروه، مشعر، عرفات و میقات بیندیش تا حقیقت نهفته در این کلمات را دریابی.
مگر نه اینست که در همیشه ترین کتاب، صفا و مروه را "شعار" خوانده است، وهر شعار یعنی نماد و اشارتی به سوی حقیقت.
"رکن" حسین است و "مقام" عباس...
آرامگاه عباس " صفا" است و آرامگاه" حسین" مروه...
شعائر حج را دانستی، حقایقش را نیز بدان.
تو آنگاه حج ات مقبول افتد در طواف، که سعی صفا و مروه کنی در حقیقت، که زیارت بین رکن ومقام است.و مگر نشنیده ای که گفته اند:
حجت زمان آنگاه که بیاید در بین رکن ومقام تکیه بر کعبه نهد و قیام بیاغازد مابین رکن و مقام...
آری مقام عباس است واز آنجا که بگذری باید در عرفات به عرفان خویش پردازی، عرفه را پشت سر نهی تا شایسته قربانی کردن جان به جانان شوی، آنگاه خود را از احرام در آور.
تو که شیعه ولایتی، بدان که زیارت عباس و عشق به عباس اگر نداشته باشی ، شیعه گری ندانی که در حج شیعه، رکن ومقام جایگاه خاصی دارد و چنین است سعی صفا و مروه که اگر سعی صفا ومروه نکنی به مشعر نرسی وچون به مشعر نرسیدی در عرفات در نیایی وچون در عرفات نیایی به معرفت نرسی.
آری حسین " ثار الله " است و عباس "ثار الولایه"...
عباس آینه حسین است و حسین آینه خدا..
عباس خدا را در حسین دید...
وتو اگر طالب حقی، خدا را در این دو آینه بنگر...
دو تا گنبد طلایی که اسمش بین الحرمینه
هر کجاش که پامیذاری جاقدمهای حسینه
۱.۶k
۰۱ مرداد ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.