درد به استخونت که رسید دیگه مهم نی چی میشه و دیگه از گریه

درد به استخونت که رسید دیگه مهم نی چی میشه و دیگه از گریه ام خبری نیست، یه بغض که کنج گلوت خونه کرده و شده همدمت، یه سکوت که خودتم نمیدونی دلیلشو، عادت میکنی به تنهایی، عادت میکنی به سر دردای هر روز و شبت و هجوم هزار تا فکر تو سرت، به اینجا که رسیدی بی‌تفاوت میشی، من الان همین‌ جا وایسادم