همین حالا، بروید سراغ کشوی داروها، هر چه قرص و کپسول می ب
همین حالا، بروید سراغ کشوی داروها، هر چه قرص و کپسول می‌بینید را بردارید، بریزید کف دست‌تان، با یک لیوان آب، بدهید بالا.
یا یک جای خیلی بلند پیدا کنید و آب دهانتان را قورت بدهید و بپرید پایین و وسط راه هر چه خواستید جیغ بزنید. محکمِ محکم. بگذارید چهارنفر شما را ببینند که کوبیده می‌شوید به زمین.
اصلا زنگ بزنید به معشوقتان و بابت دعوای روزهای قبل، بهش بگویید ازش متنفرید. بگویید که از سرناچاری با او بوده‌اید.
به محل کارتان خبر بدهید که دیگر نمی‌آیید. بخوابید توی خانه و به مرده و زنده رییس‌تان، شرکت‌تان، آینده‌تان، صاحب‌خانه‌تان و دهان باز و همیشه گرسنه خانواده‌تان فحش بدهید.
اگر نویسنده‌اید، قلم‌‌ها را بشکنید.
اگر نقاشید، بوم را پاره کنید.
اگر بازیگرید، وسط نمایش، قهر کنید و بروید. نانواها، نان سوخته بپزند.
کارگرها جنس معیوب تولید کنند. کارمندها، پرونده ارباب رجوع را بریزند لای آشغال‌ها. برای پول زحمت نکشید. عرق نریزید. تلاش نکنید. مواد بخرید و توی پارک بفروشید به بچه‌های چهارده ساله. بدرک که آینده‌شان چه می‌شود. مگر قرار است همه دنیا را شما نجات بدهید؟
دیدید؟
بازنده بودن آسان‌ترین کار دنیاست.
هر لحظه اراده کنید می‌توانید بی‌کیفیت‌ترین آدمی شوید که از خودتان سراغ دارید. کافیست بگویید من دیگر نمی‌خواهم قهرمان زندگی خودم باشم. فاتحه. سنگ قبرتان را هم سفارش بدهید و بالایش نستعلیق بنویسید «خسرالدنیا و الاخره.» و پایینترش «آرامگاه بیچاره‌ای مفلوک و واداده ای کم تلاش.» .
اما حالا؛ تا فرصتش هست، قهرمان باشید. درخشان‌ترین نسخه از خودتان. شجاع‌ترین، خواستنی‌ترین، پرتلاش‌ترین. یوسف باشید در دام زلیخا. ابراهیم باشید میان آتش. یونس باشید در دهان نهنگ. سالم بیرون بیایید. قهرمان. مفت دل نکنید از هم.
رابطه‌هایتان را ترمیم کنید. از سختی ها پل بسازید. از بیراهه‌ها، مسیر. از نشدن‌ها، امید. به خودتان، تلاش‌تان، خدای‌تان اعتماد کنید.
یادتان هم نرود که قهرمان بودن و ماندن سخت است. بی‌شک که آدم‌ها به این قطار در حال حرکت سنگ می‌زنند، اما مگر نیش مگس، اسب راهوار را از حرکت وا می‌دارد؟ .
بهترین کیفیت ممکن از آفرینش باشید رفقا.
بَرَنده و بُرَنده.
همان که خدا موقع خلقت، به خودش گفت «به به. احسن الخالقین. کیف کردم که تو را آفریدم»
یا یک جای خیلی بلند پیدا کنید و آب دهانتان را قورت بدهید و بپرید پایین و وسط راه هر چه خواستید جیغ بزنید. محکمِ محکم. بگذارید چهارنفر شما را ببینند که کوبیده می‌شوید به زمین.
اصلا زنگ بزنید به معشوقتان و بابت دعوای روزهای قبل، بهش بگویید ازش متنفرید. بگویید که از سرناچاری با او بوده‌اید.
به محل کارتان خبر بدهید که دیگر نمی‌آیید. بخوابید توی خانه و به مرده و زنده رییس‌تان، شرکت‌تان، آینده‌تان، صاحب‌خانه‌تان و دهان باز و همیشه گرسنه خانواده‌تان فحش بدهید.
اگر نویسنده‌اید، قلم‌‌ها را بشکنید.
اگر نقاشید، بوم را پاره کنید.
اگر بازیگرید، وسط نمایش، قهر کنید و بروید. نانواها، نان سوخته بپزند.
کارگرها جنس معیوب تولید کنند. کارمندها، پرونده ارباب رجوع را بریزند لای آشغال‌ها. برای پول زحمت نکشید. عرق نریزید. تلاش نکنید. مواد بخرید و توی پارک بفروشید به بچه‌های چهارده ساله. بدرک که آینده‌شان چه می‌شود. مگر قرار است همه دنیا را شما نجات بدهید؟
دیدید؟
بازنده بودن آسان‌ترین کار دنیاست.
هر لحظه اراده کنید می‌توانید بی‌کیفیت‌ترین آدمی شوید که از خودتان سراغ دارید. کافیست بگویید من دیگر نمی‌خواهم قهرمان زندگی خودم باشم. فاتحه. سنگ قبرتان را هم سفارش بدهید و بالایش نستعلیق بنویسید «خسرالدنیا و الاخره.» و پایینترش «آرامگاه بیچاره‌ای مفلوک و واداده ای کم تلاش.» .
اما حالا؛ تا فرصتش هست، قهرمان باشید. درخشان‌ترین نسخه از خودتان. شجاع‌ترین، خواستنی‌ترین، پرتلاش‌ترین. یوسف باشید در دام زلیخا. ابراهیم باشید میان آتش. یونس باشید در دهان نهنگ. سالم بیرون بیایید. قهرمان. مفت دل نکنید از هم.
رابطه‌هایتان را ترمیم کنید. از سختی ها پل بسازید. از بیراهه‌ها، مسیر. از نشدن‌ها، امید. به خودتان، تلاش‌تان، خدای‌تان اعتماد کنید.
یادتان هم نرود که قهرمان بودن و ماندن سخت است. بی‌شک که آدم‌ها به این قطار در حال حرکت سنگ می‌زنند، اما مگر نیش مگس، اسب راهوار را از حرکت وا می‌دارد؟ .
بهترین کیفیت ممکن از آفرینش باشید رفقا.
بَرَنده و بُرَنده.
همان که خدا موقع خلقت، به خودش گفت «به به. احسن الخالقین. کیف کردم که تو را آفریدم»
۱.۵k
۲۴ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.