گفتی که: چو خورشید، زنم سوی تو پر٬

‌‌گفتی که: چو خورشید، زنم سوی تو پر٬
چون ماه، شبی می کشم از پنجره سر
اندوه، که خورشید شدی
تنگ غروب!
افسوس که مهتاب شدی٬
وقت سحر!