مدت ها است که دشمنان قسم خورده ی اسلام و ایران با انواع ت
مدت ها است که دشمنان قسم خورده ی اسلام و ایران با انواع ترفندها، پروژه ی حساسیت زدایی نسبت به اعتقادات را در کشورمان اجرا می کنند. در این راه از هر وسیله یا هنری که توانستند، بهره گرفته اند؛ تئاتر، سینما، موسیقی و... اما جدیدترین و خطرناک ترین و شاید کامل ترین روش، با آمدن تلفن های همراه اتفاق افتاد که امروزه به رایانه ی جیبی تبدیل شده است. متاسفانه تکنولوژی در مواردی ارتباط بین انسان ها را آسانتر کرده؛ اما بعضاً به دلایلی فاصله شان از خدا بیشتر شده است! برای نمونه می توان به " اس ام اس " اشاره کرد که در موارد فراوانی فرهنگ حاکم بر آن، در مسیر اباحه گری، تمسخر و خندیدن به اعتقادات و قومیت ها است! چه خوب گفته اند:
« کسی که به باورها و ارزش های خود بخندد، دیگر از آن دفاع نخواهد کرد! »
ای کاش این مسأله فقط به مسایل...، تبلیغات سیاسی، تخریب دولت و نسبت های ناروا به اقوام ایرانی محدود می شد؛ آنچه باعث تأسف می شود این است که اخیراً جوک های مربوط به مقدّسات بسیار زیادتر و فجیع تر از گذشته شده است، براستی اگر وضع همین طور ادامه یابد، چنانچه در سال های آینده ماجرایی مثل اهانت نشریه ی دانمارکی تکرار شود، آیا باز هم عکس العملی مناسب نشان داده خواهد شد؟!
علت اینکه اهل کتاب بر خلاف ما مسلمانان، به اعتقادات خود حساسیت ندارند، این است که کتاب های تحریف شده ی تورات و انجیل کنونی،سرشار از توهین ها و دروغ های نسبت داده شده به خدا و انبیاء است! گاه سکوت بی جای دانا به مراتب دردناک تر از خطای نادان است.
آیا می دانید چرا بخشی از مردم و تعدادی از مسئولان ما از اینکه خلیج فارس را خلیج عربی بنامند ناراحت می شوند؛ اما نسبت به هزاران جوک ضدایرانی چندان اعتنایی ندارند؟! آیا اندیشیده اند که چرا بزرگان ما برای طرح چند سؤال ضد ارزش نسبت به مقدسات برآشفته می شوند، اما هزاران جوک سخیف در مورد پیامبر و اهل بیت را چندان جدی نمی گیرند؟! و ده ها مورد از این گونه سکوت های بی جا و مصلحت آمیز همراه با غفلت و بی تفاوتی!
شاید یک جواب ساده این باشد که همه تنها به دنبال خطای فرد یا شخصیت حقوقی می گردند، غافل از آنکه در استراتژی جنگ روانی یا فرهنگی، باید به هدف دشمن حمله کرد، نه فقط خود آن.
باید باور کنیم که ساخت این جوک های اهانت آمیز، یک ایده و تفکر شیطانی -از سوی افراد مغرض- است و متأسفانه بی تفاوتی ما و یا حتی ارسال آنها برای دیگران، عاملی برای نشر آنها به دست ما است.
به راستی اگر کسی در مورد ما یا خانواده مان بدگویی کند و یا یک انتقاد ساده را مطرح نماید، چه حالی به ما دست می دهد؟! آیا اعتقادات ما به اندازه ی خان دایی جان برای ما ارزش ندارد تا از آن دفاع نمایییم؟! آیا با این وضع می توانیم خود را اهل ایمان بدانیم؟! و آیا لذت و طمع ایمان را خواهیم چشید؟!
آثار ویرانگر این پدیده ی زشت فراوان هستند؛ از جمله:
1- جوانی که صدها جوک خنده دار و تقلید مسخره آمیز صدای برخی مداحان را شنیده است، اگر در مجلس عزاداری خنده اش نگیرد، بی گمان نمی تواند بگرید و یا حال خوش عرفانی پیدا کند! همین طور جوک های مربوط به احکام فقهی باعث می شود در عمل به آنها دچار شک و تردید شود.
2- هر جوانی که صدها جوک در مورد روحانیون شنیده باشد، وقتی به یک روحانی بزرگوار می رسد، به جای اینکه از او سؤال علمی و دینی مفید بپرسد، خنده اش می گیرد؛ و اگر مسخره نکند، حداقل بدون استفاده از آن عالم می گذرد و ارتباط هایی که مردم با جامعه ی روحانی دارند ، تضعیف می شود.
3- برجسته کردن پایین ترین سطح ادبیات ما یعنی هجویات، در مقابل ادبیات فاخر و عرفانی کشورمان که اکثر شعرای آن حافظ قرآن بوده اند و کلامشان سرشار از قرآن و حدیث و اخلاقیات بوده است.
4- ترویج تفکر مادی گرایی و لذت جویی در کشورِ جوانی مثل ایران که برخی افراد تا میانسالی، قدرت ازدواج ندارند حالت تجاوز و گستاخی و لجام گسیختگی و بی حیایی در جوانان درست کردن یعنی چه؟
این چند نمونه را به عنوان مشت نمونه ی خروار بپذیرید. بی گمان، ذهنی که با افکار شیطانی، سیاه شود جایی برای نورانیت یاد خدا نخواهد داشت؛ زیرا او با دیدن هر چیزی به جای تفکر در آیات الهی به یاد جوکی می افتد که برای آن ساخته اند! به جای ذکر، جوک می گوید و به جای مطلب مفید علمی، دنبال اس ام اس جدید می رود و ... .
چه کسی علاقه دارد سرنوشت جوانان امروز ما سوار بر شتر چموش بی حیایی شدن و رفتن به سوی جهنم بی فرهنگی باشد؟ باید بدانیم که عذاب های استیصال امروزی فقط به صورت باد و طوفان و زلزله نیست؛ زیرا امروزه مثل بمب شیمیایی عمل می کند؛ یعنی ساختمان ها سالم، ولی آدم ها مرده! فضای مسموم این جوک ها پاکی روح انسان ها را از بین می برد و جسم بی جان آنها را باقی می گذارد
« کسی که به باورها و ارزش های خود بخندد، دیگر از آن دفاع نخواهد کرد! »
ای کاش این مسأله فقط به مسایل...، تبلیغات سیاسی، تخریب دولت و نسبت های ناروا به اقوام ایرانی محدود می شد؛ آنچه باعث تأسف می شود این است که اخیراً جوک های مربوط به مقدّسات بسیار زیادتر و فجیع تر از گذشته شده است، براستی اگر وضع همین طور ادامه یابد، چنانچه در سال های آینده ماجرایی مثل اهانت نشریه ی دانمارکی تکرار شود، آیا باز هم عکس العملی مناسب نشان داده خواهد شد؟!
علت اینکه اهل کتاب بر خلاف ما مسلمانان، به اعتقادات خود حساسیت ندارند، این است که کتاب های تحریف شده ی تورات و انجیل کنونی،سرشار از توهین ها و دروغ های نسبت داده شده به خدا و انبیاء است! گاه سکوت بی جای دانا به مراتب دردناک تر از خطای نادان است.
آیا می دانید چرا بخشی از مردم و تعدادی از مسئولان ما از اینکه خلیج فارس را خلیج عربی بنامند ناراحت می شوند؛ اما نسبت به هزاران جوک ضدایرانی چندان اعتنایی ندارند؟! آیا اندیشیده اند که چرا بزرگان ما برای طرح چند سؤال ضد ارزش نسبت به مقدسات برآشفته می شوند، اما هزاران جوک سخیف در مورد پیامبر و اهل بیت را چندان جدی نمی گیرند؟! و ده ها مورد از این گونه سکوت های بی جا و مصلحت آمیز همراه با غفلت و بی تفاوتی!
شاید یک جواب ساده این باشد که همه تنها به دنبال خطای فرد یا شخصیت حقوقی می گردند، غافل از آنکه در استراتژی جنگ روانی یا فرهنگی، باید به هدف دشمن حمله کرد، نه فقط خود آن.
باید باور کنیم که ساخت این جوک های اهانت آمیز، یک ایده و تفکر شیطانی -از سوی افراد مغرض- است و متأسفانه بی تفاوتی ما و یا حتی ارسال آنها برای دیگران، عاملی برای نشر آنها به دست ما است.
به راستی اگر کسی در مورد ما یا خانواده مان بدگویی کند و یا یک انتقاد ساده را مطرح نماید، چه حالی به ما دست می دهد؟! آیا اعتقادات ما به اندازه ی خان دایی جان برای ما ارزش ندارد تا از آن دفاع نمایییم؟! آیا با این وضع می توانیم خود را اهل ایمان بدانیم؟! و آیا لذت و طمع ایمان را خواهیم چشید؟!
آثار ویرانگر این پدیده ی زشت فراوان هستند؛ از جمله:
1- جوانی که صدها جوک خنده دار و تقلید مسخره آمیز صدای برخی مداحان را شنیده است، اگر در مجلس عزاداری خنده اش نگیرد، بی گمان نمی تواند بگرید و یا حال خوش عرفانی پیدا کند! همین طور جوک های مربوط به احکام فقهی باعث می شود در عمل به آنها دچار شک و تردید شود.
2- هر جوانی که صدها جوک در مورد روحانیون شنیده باشد، وقتی به یک روحانی بزرگوار می رسد، به جای اینکه از او سؤال علمی و دینی مفید بپرسد، خنده اش می گیرد؛ و اگر مسخره نکند، حداقل بدون استفاده از آن عالم می گذرد و ارتباط هایی که مردم با جامعه ی روحانی دارند ، تضعیف می شود.
3- برجسته کردن پایین ترین سطح ادبیات ما یعنی هجویات، در مقابل ادبیات فاخر و عرفانی کشورمان که اکثر شعرای آن حافظ قرآن بوده اند و کلامشان سرشار از قرآن و حدیث و اخلاقیات بوده است.
4- ترویج تفکر مادی گرایی و لذت جویی در کشورِ جوانی مثل ایران که برخی افراد تا میانسالی، قدرت ازدواج ندارند حالت تجاوز و گستاخی و لجام گسیختگی و بی حیایی در جوانان درست کردن یعنی چه؟
این چند نمونه را به عنوان مشت نمونه ی خروار بپذیرید. بی گمان، ذهنی که با افکار شیطانی، سیاه شود جایی برای نورانیت یاد خدا نخواهد داشت؛ زیرا او با دیدن هر چیزی به جای تفکر در آیات الهی به یاد جوکی می افتد که برای آن ساخته اند! به جای ذکر، جوک می گوید و به جای مطلب مفید علمی، دنبال اس ام اس جدید می رود و ... .
چه کسی علاقه دارد سرنوشت جوانان امروز ما سوار بر شتر چموش بی حیایی شدن و رفتن به سوی جهنم بی فرهنگی باشد؟ باید بدانیم که عذاب های استیصال امروزی فقط به صورت باد و طوفان و زلزله نیست؛ زیرا امروزه مثل بمب شیمیایی عمل می کند؛ یعنی ساختمان ها سالم، ولی آدم ها مرده! فضای مسموم این جوک ها پاکی روح انسان ها را از بین می برد و جسم بی جان آنها را باقی می گذارد
۵.۸k
۰۸ شهریور ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.