«خوآن بره وا»
«خوآن بره‌وا»
غول‌آسا پیکری داشت و
و کودکانه صدایی.
هیچ چیز به تحریرِ صدای او مانند نبود:
دردِ مطلق بود به هنگام خواندن
زیرِ نقاب تبسمی.
لیموزارانِ مالاگای خواب‌آلوده را
به خاطر می‌آورد
و شِکوه‌اش
به طعم نمک دریایی بود.
او نیز چون هومر
در نابینایی آواز خواند.
صدایش در خود نهفته داشت
چیزی از دریای بی‌نور و
چیزی از نارنجِ چلیده را.
فدریکو گارسیا لورکا
غول‌آسا پیکری داشت و
و کودکانه صدایی.
هیچ چیز به تحریرِ صدای او مانند نبود:
دردِ مطلق بود به هنگام خواندن
زیرِ نقاب تبسمی.
لیموزارانِ مالاگای خواب‌آلوده را
به خاطر می‌آورد
و شِکوه‌اش
به طعم نمک دریایی بود.
او نیز چون هومر
در نابینایی آواز خواند.
صدایش در خود نهفته داشت
چیزی از دریای بی‌نور و
چیزی از نارنجِ چلیده را.
فدریکو گارسیا لورکا
۱۴۲
۰۲ بهمن ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.