ای فرزند آدم چون میان دو نعمت بزرگ من روزگار می گذرانی، ن

ای فرزند آدم چون میان دو نعمت بزرگ من روزگار می گذرانی، نمی دانی کدامیک برای تو مهمتر است: گناهانت که از چشم مردم مخفی نگه داشته شده، و یا ستایش نیکی که در میان مردم رواج یافت؟ چون اگر مردم آنچه را که من از تو می دانم می دانستند دیگر هیچیک از بندگانم بر تو سلامی نمی کرد.
کردارت را از ظاهر فریبی و به گوش دیگران رساندن، پاک گردان که تو بنده ای خوار برای پروردگاری بزرگ، و مأمور به اوامر او می باشی. توشه خویش بردار که تو مسافری و گریزی برای مسافر از زاد و توشه نیست.
ای فرزند آدم گنجینه های مرا هیچگاه پایانی نیست، و دست من همیشه برای بخشش باز است. و به همان میزان که انفاق کنی بر تو انفاق می کنم، و به هر اندازه از بخشش خوداری کنی من نیز بر تو خودداری می کنم. 
ای فرزند آدم ترس از فقر، بدگمانی به خداوند متعال است. و خسارت بر مساکین از کمبود یقین است. 
ای فرزند آدم هر کس تمامی اهمتمامش برای طلب روزی باشد در کتاب من تردید کرده است، و هر کس پیامبران مرا تصدیق نکند، پروردگاری مرا انکار نموده است، و هر کس پروردگاری مرا انکار کند با صورت او را به درون آتش دوزخ افکنم.