ناگاه آیینهی رود، نقش غمی بنمود! شیطان لب آب. خاک سایه در خواب. زمزمه ای می مرد. بادی می رفت، رازی می برد... 👤 سهراب سپهری
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.