شب فرو می افتاد

شب فرو می افتاد
به درون آمدم و پنجره ها را بستم،
باد با شاخه در آویخته بود
من، در این خانهء تنها، تنها!

ناگهان حس کردم:
که کسی، آنجا، بیرون، در باغ
در پس پنجره ام می گرید... صبحگاهان،
شبنم می چکید از گل سیب!
.
.
.
.