ببین....!!

ببین....!!
ببین چقدر نیستی که نبودنت رسیده به روز
آخه قبل ترا دلتنگیت وقتی میومد سراغمون که ماه نیش میزد تو آسمون
همین که ماه روشو از ما میگرفت دلتنگیتم بند و بساط جمع میکرد
اما اینقدر رفتی
اینقدر دورشدی
اینقدر نبودی
که ماهُ برداشتم چسبوندم به سقف سیاه خدا که نپره دلتنگیت از دلمون
که حداقل خیالت باشه برای خودمون
میخواستیم محکم باشیم،قوی باشیم
مگه نمیگن آدم قوی ها ایستاده میمیرن
میخواستیم قوی باشم که ایستاده بمیریم اما نشـد
اما خـم شـد کمرمون
اما تنگ شـد دلمون لامروت...!!
مگه تو کی بودی،
چی بودی،
کجا بودی که عینهو بارون، صاف افتادی وسط زندگی ما و به رعـد نرسیده پـرکشیدی...؟
مگه اون کوله پشتی که روز رفتن جا خشک کرده بود رو تکیه گاه اشک های ما چـقدر جا داشت که بـرداشتی بردی تموم خنده ها و شادی ها و برق تو چشمامونو..؟؟
دِ آخه مـرد حسابی
مگه نمیگفتی *پـسر شدم که تورا آرزو کنم*
پـس چیشد،
چیشد رفتی و حالا آرزوی منی شدی که یه دخترم؟؟؟