من معتقدم اگر معمولی ترین ها برایمان اتفاق می افتد ومهمتر

من معتقدم اگر معمولی ترین ها برایمان اتفاق می افتد ومهمترین ها گاهی هرگز در زندگیمان رخ نمیدهد خودمان مقصریم .
تقصیر خودمان است که از یکجابی به بعد به این معمولی ها عادت میکنیم .یاد میگیریم معمولی زندگی کنیم ،معمولی بخوریم ،معمولی بپوشیم ،تفریحاتمان معمولی باشد ومعمولی عاشق شویم .
حتی دنبال چیز بهتری نمیگردیم وراضی میشویم به معمولی بودن ومعمولی خواستن .راضی میشویم به این اصطلاح تقدیر.کم کم یاد میگیریم از خواسته هایمان کوتاه بیاییم وراضی شویم به حداقل ها،همین که دانشگاه برویم کافیست.
مهم نیست چه رشته ای .همین که ماشین داشته باشیم کافیست ،مهم نیست چه ماشینی وهمین که ازدواج کنیم کافیست مهم نیست با چه کسی.
آدم های دور وبر من یاد نگرفته اند به جنگ با معمولی ها بروند وبرای به دست آوردن بهترش تلاش کنند .
معمولی بودن خوب است .اصلا هنر میخواهد آدم معمولی باشی
اما معمولی خواستن و به همینی که هست راضی بودن خوب نیست تنبلی می آورد.
همیشه فرق است بین زندگی کردن و خوب زندگی کردن.