۱ . ام البنین -که نام اصلی او «فاطمه» بنت حزام بود- مادر
۱ . ام‌البنین -که نام اصلی او «فاطمه» بنت حزام بود- مادر حضرت اباالفضل (ع) و همسر امام علی (ع) پس از شهادت حضرت فاطمه (س) بود که به معرّفی عقیل، برادر امام علی (ع)، به همسری آن حضرت درآمد.
روزی امیرالمؤمنین (ع) به برادرش عقیل که نسب شناس و آشنا به تاریخ عرب و دودمان آنها بود، فرمود: «همسری قهرمان‌زاده از عرب برایم برگزین تا وی را به ازدواج خویش در آورم و از او فرزندانی دلاور نصیبم شود.»
عقیل گفت: «نظر شما دربارۀ فاطمه دختر حزام بن خالد کلابی چیست؟ در میان عرب، دلاورتر و جنگاورتر از پدران او کسی سراغ ندارد... .»[۱] او زنی بود با شرافت، از خانواده‌ای ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا (س) نیز بسیار مهربان بود. ثمرۀ ازدواج علی (ع) با او چهار پسر بود، به نام‌های: عباس، جعفر، عبداللّه و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سیدالشهدا به شهادت رسیدند.
۲ . بنابر نقل برخی تاریخ‌نویسان متأخر، حضرت عباس (ع) در سال ۲۶ هجری تولد یافت.[۲] و در سال ۶۱ هجری در کربلا در ۳۴ سالگی به شهادت رسید.[۳] با توجه به عمر شریف امام حسین )ع( که ۵۷ سال بوده، [۴]اختلاف سنی حضرت عباس با امام حسین (ع) حدود ۲۳ سال بوده است.
۳. دربارۀ نسبت حضرت عباس با شمر تاریخ می‌گوید؛ مادر حضرت عباس (ع) با شمر بن ذی الجوشن هر دو از یک قبیله بودند. رسم عرب این است که به افرادی که از یک قبیله هستند و به نوعی وابستگی با هم دارند، به فرزندان آنان با نگاه فامیلی نظر می‌کنند، به فرزندان ام البنین خطاب به خواهر زادگان کرد که جریان را برخی چنین نقل کرده‌اند:
راوی می‌گوید: شمر روز عاشورا در برابر سپاه ایستاد و صدا زد: «خواهرزادگانم کجایند؟ عباس و برادرانش کجا هستند؟» کسی بدو پاسخ نداد. امام حسین (ع) بدانها فرمود: «هر چند وی فردی فاسق است ولی به او پاسخ دهید.» از این‌رو، عباس به سمت او رفت و فرمود: «چه می‌خواهی؟» شمر گفت: «خواهرزادگان! شما در امان هستید.» عباس (ع) به او فرمود: «لعنت خدا بر تو و امان تو! اگر تو دایی ما هستی، پس چرا به ما امان می‌دهی؟ ولی فرزند رسول خدا را امان نمی‌دهی؟» برادران عباس نیز نظیر سخنان آن‌حضرت را تکرار کردند و بازگشتند.
روزی امیرالمؤمنین (ع) به برادرش عقیل که نسب شناس و آشنا به تاریخ عرب و دودمان آنها بود، فرمود: «همسری قهرمان‌زاده از عرب برایم برگزین تا وی را به ازدواج خویش در آورم و از او فرزندانی دلاور نصیبم شود.»
عقیل گفت: «نظر شما دربارۀ فاطمه دختر حزام بن خالد کلابی چیست؟ در میان عرب، دلاورتر و جنگاورتر از پدران او کسی سراغ ندارد... .»[۱] او زنی بود با شرافت، از خانواده‌ای ریشه‌دار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا (س) نیز بسیار مهربان بود. ثمرۀ ازدواج علی (ع) با او چهار پسر بود، به نام‌های: عباس، جعفر، عبداللّه و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سیدالشهدا به شهادت رسیدند.
۲ . بنابر نقل برخی تاریخ‌نویسان متأخر، حضرت عباس (ع) در سال ۲۶ هجری تولد یافت.[۲] و در سال ۶۱ هجری در کربلا در ۳۴ سالگی به شهادت رسید.[۳] با توجه به عمر شریف امام حسین )ع( که ۵۷ سال بوده، [۴]اختلاف سنی حضرت عباس با امام حسین (ع) حدود ۲۳ سال بوده است.
۳. دربارۀ نسبت حضرت عباس با شمر تاریخ می‌گوید؛ مادر حضرت عباس (ع) با شمر بن ذی الجوشن هر دو از یک قبیله بودند. رسم عرب این است که به افرادی که از یک قبیله هستند و به نوعی وابستگی با هم دارند، به فرزندان آنان با نگاه فامیلی نظر می‌کنند، به فرزندان ام البنین خطاب به خواهر زادگان کرد که جریان را برخی چنین نقل کرده‌اند:
راوی می‌گوید: شمر روز عاشورا در برابر سپاه ایستاد و صدا زد: «خواهرزادگانم کجایند؟ عباس و برادرانش کجا هستند؟» کسی بدو پاسخ نداد. امام حسین (ع) بدانها فرمود: «هر چند وی فردی فاسق است ولی به او پاسخ دهید.» از این‌رو، عباس به سمت او رفت و فرمود: «چه می‌خواهی؟» شمر گفت: «خواهرزادگان! شما در امان هستید.» عباس (ع) به او فرمود: «لعنت خدا بر تو و امان تو! اگر تو دایی ما هستی، پس چرا به ما امان می‌دهی؟ ولی فرزند رسول خدا را امان نمی‌دهی؟» برادران عباس نیز نظیر سخنان آن‌حضرت را تکرار کردند و بازگشتند.
۷.۷k
۱۸ شهریور ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.