40 روزتا محرم اقای تشنگان حسین ع........................
40 روزتا محرم اقای تشنگان حسین ع........................
لبیک یا حسین ع.............
اقای من کجایی..............
اقا حال علی اصغرت و رقیه ات چه طور است؟
اقا جان بی بی جان حضرت زینب که دلتنگ شما نشده؟
هنوز مانده تا دلتنگی،تا اسارت،تا شهادت..............
اقا اگر میشود نیا لااقل امسال اصغر و رقیه را نیاور.................
درباب : تمثيل ( شبيه خواني ) و تعزيه در عزاي سيدالشهدا عليه السلام سيره و سنت اهلبيت عليهم السلام است
بيشک يادآوري مصيبت اباعبدالله عليه السلام زندهکردن ياد و امر اوست. لذا از ديرباز تاکنون روشهاي مختلفي براي زندهکردن مصائب کربلا و نمايشدادن مصيبت آلالله عليهم السلام انجام ميگرفته است، نظير تعزيه که خود شامل مناقبخواني، رجزخواني، نوحهخواني، بَحرطويلخواني، مقتلخواني، شهادتخواني، هجرانخواني (زبان حال اسراء)، اشقياءخواني و شمرخواني (از زبانِ سران سپاه عمر سعد لعنت الله عليهم اجمعين) است. همچنين مواکب عزا و مراسم تشبيه و تمثيل از برخي از وقايع کربلا، نظير سوزاندن نمادين خيام و زنجيرزدن بر دست و پاهاي حضرت زينالعابدين عليه السلام و اهل حرم سيّدالشهداء عليه السلام ؛ اين تشبيه و تمثيل در سيره ی اهلالبيت عليهم السلام نيز بوده است، به عنوان نمونه:
«کميت شاعر بر امام صادق عليه السلام وارد شد و براي آنحضرت اشعار و مرثيه ميخواند و آنجناب گريه شديدي مينمود، همچنين زنها و اهلحرم در پشت پرده گريه مينمودند و نال? آنها بلند بود. ناگاه کنيزي از پشت پرده بيرون آمد و کودکي در دامن امام صادق عليه السلام گذاشت، گريه حضرت بينهايت شديد شد و صداي آنحضرت و زنان از پشت پرده به گريه بلند شد» .
بيترديد آوردن کودک، تمثيلي و حکايتي از داغ جانسوز حضرت علي اصغر عليه السلام و يا اطفال ديگر حرم سيّدالشهداء عليه السلام بوده است و بيشک اين نمادها و تمثيلهاست که بر سوزِگريه و شدّتِ حُزن و عزاداري ميافزايد. همانگونه که بعد از گذاردن کودک در آغوش امام صادق عليه السلام بر گريه حضرت افزوده ميشود.
لبیک یا حسین ع.............
اقای من کجایی..............
اقا حال علی اصغرت و رقیه ات چه طور است؟
اقا جان بی بی جان حضرت زینب که دلتنگ شما نشده؟
هنوز مانده تا دلتنگی،تا اسارت،تا شهادت..............
اقا اگر میشود نیا لااقل امسال اصغر و رقیه را نیاور.................
درباب : تمثيل ( شبيه خواني ) و تعزيه در عزاي سيدالشهدا عليه السلام سيره و سنت اهلبيت عليهم السلام است
بيشک يادآوري مصيبت اباعبدالله عليه السلام زندهکردن ياد و امر اوست. لذا از ديرباز تاکنون روشهاي مختلفي براي زندهکردن مصائب کربلا و نمايشدادن مصيبت آلالله عليهم السلام انجام ميگرفته است، نظير تعزيه که خود شامل مناقبخواني، رجزخواني، نوحهخواني، بَحرطويلخواني، مقتلخواني، شهادتخواني، هجرانخواني (زبان حال اسراء)، اشقياءخواني و شمرخواني (از زبانِ سران سپاه عمر سعد لعنت الله عليهم اجمعين) است. همچنين مواکب عزا و مراسم تشبيه و تمثيل از برخي از وقايع کربلا، نظير سوزاندن نمادين خيام و زنجيرزدن بر دست و پاهاي حضرت زينالعابدين عليه السلام و اهل حرم سيّدالشهداء عليه السلام ؛ اين تشبيه و تمثيل در سيره ی اهلالبيت عليهم السلام نيز بوده است، به عنوان نمونه:
«کميت شاعر بر امام صادق عليه السلام وارد شد و براي آنحضرت اشعار و مرثيه ميخواند و آنجناب گريه شديدي مينمود، همچنين زنها و اهلحرم در پشت پرده گريه مينمودند و نال? آنها بلند بود. ناگاه کنيزي از پشت پرده بيرون آمد و کودکي در دامن امام صادق عليه السلام گذاشت، گريه حضرت بينهايت شديد شد و صداي آنحضرت و زنان از پشت پرده به گريه بلند شد» .
بيترديد آوردن کودک، تمثيلي و حکايتي از داغ جانسوز حضرت علي اصغر عليه السلام و يا اطفال ديگر حرم سيّدالشهداء عليه السلام بوده است و بيشک اين نمادها و تمثيلهاست که بر سوزِگريه و شدّتِ حُزن و عزاداري ميافزايد. همانگونه که بعد از گذاردن کودک در آغوش امام صادق عليه السلام بر گريه حضرت افزوده ميشود.
۱.۹k
۲۵ شهریور ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.