«تَزُولُ الْجِبالُ وَ لا تَزُلْ! عَضَّ عَلَی ناجِذِکَ. أَ

«تَزُولُ الْجِبالُ وَ لا تَزُلْ! عَضَّ عَلَی ناجِذِکَ. أَعِرِ اللهَ جُمْجُمَتَکَ. تِدْ فی الاَْرْضِ قَدَمَکَ. اِرْمِ بِبَصَرِکَ أَقْصَی الْقَوْمِ، وَ غُضَّ بَصَرکَ، وَ اعْلَمْ اَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِاللهِ سُبْحانَهُ.»                                          
 اگر کوه ها متزلزل شود تو تکان مخور! دندانهایت را به هم بفشار و جمجمه خویش را به خدا عاریت ده! قدمهایت را بر زمین میخکوب کن! و نگاهت به آخر لشکر دشمن باشد! چشمت را فرو گیر (و مرعوب نفرات و تجهیزات دشمن نشو)! و بدان! نصرت و پیروزی از سوی خداوند سبحان است!