دلخوشی ها کم نیست آدمهای دورُ برم هم کم نیستند می آیند لب

دلخوشی ها کم نیست آدمهای دورُ برم هم کم نیستند می آیند لبخندی روی لبم مینشانند و میروند ولی دلتنگی عجیبی همیشه و همه جا همراه من است …

… نمیدانم این روزهایت چطور میگذرد …

نمیدانم تو هم دلتنگی یا نه میدانم که میخوانی و میدانم که نمیدانی چقدر این دلتنگی برایم زجزآور است …

آنها که کمتر مرا میشناسند هنوز هم میگویند خوش بحالت چه روحیه ای داری

کاش بلد بودیم مثل تو ساده بگیریم و بخندیم …

اما آنها که بیشتر میشناسند ، میگویند نفسهایت غبار دارد چشمانت تار است از کجا بگویم ؟!

از آغوشهایی که اندازه ام نمیشوند ؟!

لبخند هایی که شادم نمیکنند ؟!

از آدمهایی که نمیخواهم بیشتر بشناسمشان…